Y Tyst

cywhwysder cyntaf yw glendid dwylaw a Phurdeb calon. Ond beth a olygir wrth yr yuadroddioa hvn ? I. Y srlan ei ddwvlaw.' A1) Pan geisiodd Dafydd adeiladu teml—syl- ^eddoli y breuddwyd mawr oedd wedi ei Iwyr teddianu—gwrtkodwyd hyny iddo am fod gor- |Qod o waed ar ei ddwylaw. Rhaid cael dwy- law clir oddiwrth staenau gwaed cyn y gellir Sefyii yn Ei le sanctaidd Ef Golyga hyn nad Yw chwerwedd a chasineb i dd'od i mewn i'r le sanctaidd. Mae yn bosibl i bobl grefyddol a Pharchus lofruddio cymeriadau, a gwnanfc ^yny weithiau. Dyn nad oes ynddo fawr cymhwysder i fod yn y lie sanctaidd yn fynych yw y dyn plaen, sydd yn nghysgod gonest- *jWydd yn gwknu ei ddagr wenwynig i galon y ^miwed. Ac un i'w gau allan yw ysbryd ^amgwydd a dialedd. (2) Rhaid golehi dwy- aw wrth fyned i'r synagog heddyw, yn arwyddlun fod afleiidid y byd yn cael ei gau 3-uan. Dylid gwylio rhag 1 gynlluniau ac ysbryd y byd feddianu yr Eglwys. Ffordd y jjyd yw byw i fasnes crefydd, a dim ond ?yny, ac un waeth na hyny y w chwareu card- a dawnsio i dalu dyled. (3) Dywedir am ai pobl fod pethau yn glynu wrth gledr eu ^WyJaw, i arwyddo nad ydynt yn hollol unplyg diiiuant. Saif y rhai hyny ddim yn y lie anctaidd. Gwn am ddyn yn newid ei le i ^eithio am fod y goruchwyliwr yn ddiacon Qheihvng. (4) A'r dwylaw yr ydyrn yn casglu ein hunain. Gocheler hunan. Saif hwnw aim yn y lie sanctaidd. Hawdd i ddynion fel -tockfeller andwyo crefydd cyfandir drwy eu „ysylltiad a hi. (5) A'r dwylaw y gweithir, ac 6 saif y gweithiwr ysbrydol ymgysegredig yn y lIe sancteiddiolaf. II. Eitbr anmhosibl cael Wylaw glan heb fod yn 'bur o galon.' Mae'n bosibl cael moesoldeb drwy gyf- ^dasiad i ofynion moesol allanol, ond tyfiant.o reiddyn mewnol yw y grefydd a olyga lendid Wylaw. A'r gwreiddyn hwnw yw purdeb alon. (2) Saif neb yn hir mewn unrhyw dy 'if k °d yn ffrynd a gwr y ty. Rhaid gweled a J*abod Duw, os am sefyll yn Ei le sanctaidd. r rhai pur o galon yn unig a feddant y gwyn* .yd 0 weled Duw. (3) Un ffordd yn unig sydd 1 gael y purdeb hwn, sef yn nghwmni parhaus achyfatbrach weddigar ag Iesu Grist. Siaradwyd yn nesaf gan v Parch W. ar y geiriau Yr hwn ni ddyrcliaf- odd ei feddwl at wagedd.' Dywedodd Qr.T1' ydyrn eisoes wedi clywed am amryw o uweddion y dyn sydd yn gymhwys i esgyn i ^nydd yr Arglwydd. Gwelir mai nodwedd gyddol i'r cymhwysder liwnw sydd yn yr adrodd y dysgWylir i mi siarad ychydig a no- Ac mae eisieu y pethau negyddo'l yma ofv0tn a^u gwisgo y dyn newydd mae'n j,e\n°l diosg yr hen ddyn yn nghyda'i weith- I allu byw yn sobr, ac yn gyfiawn, ac ofv Uwi°l yn y byd sydd yr awr hon, mae'n ymwadu ag annuwioldeb a chwantau deh ac a^u yuarfer ein hunain i dduwiol- gw rnae.'a ofynol rhoddi heibio halogedig a l^hiaidd chwedlau. Felly yma, i allu cyf- fyn 0a addoliad a ddysgwylir oddiwrthym ar °dd -Arglwydd, mae'n ofynol i ni ymgadw pan^th bethau anghydnaws a'r gwaith hwnw dyr at odre'r mynydd—peidio chafu y meddwl, neu yr enaid, at wagedd. *yw olwg, yn hytrach na d'weyd, Yr hwn yrchafodd,' gallesid dysgwyl i'r Salmydd W^^yd, Yr hwn ni ostyngodd ei feddwl at h ymddengys fod y syniad o §Wn u y meddwl at wagedd yn golygu gwagedd yn eilun—gwneyd Daw olxono ^edd 1 mae'n rhaid i ddyn i ddyrchafa ei kydd at" e' dduw, pa mor anheilwng by nag y y daw hwnw. A dichon fod gwagedd Pech ri *an yma yn f¥°^yS'll> uid unrhyw beth jrjj adarus ynddo ei hun, ond petli yn myn'd aii^adurus wrth gael ei osod mewn saile ddvn r.,0c''0' — unrhyw beth y byddo y galon r'l°ddi y lie liwnw iddo a ddylasai fecla Jael • Mae y dyn fyddo yn dyrchafu ei tQynvl at eilunod felly pan ar ei daith tua yr Arglwydd yn rhwym o fod yn Hiae • wyso ei hun i esgyn ac addoli, oblegid hethaf1 ^a^?n yn cael cymaint o'i rhanu ar ytna a anheilwng. Darllenais ryw dro y sylw "tyfth y flirt, Fod serch un o nodwedd felly, ^Pthr>afi! ran,J i gyataint graddau ar amryw y°"au, yn cael ei anghymhwyso i ISEE D-COIVIPOUND' for Coughs and Colds 'os Asthma and difficult beathing. ganolbwyntio ei hun yn briodol ar un gwrth- rych byth.' Pwy a esgyn i fynydd yr Ar- glwydd?' Y dyn nad yw ei feddwl, neu ei enaid ddim wedi bod yn flirt pan ar ei tfordd at odre'r mynydd; y dyn nad ydyw ei fyfyr dodau blaenorol ddim wedi ei anghymhwyso i ganolbwyntio ei feddwl a'i galon ar Dduw yn y gwasanaeth. Yr ydym yn cyhuddo ein hun- ain, weithiau, ac yn cyhuddo y diweddariaid gyda d'od i'r capel mewn modd arbenig, o osoci rhy fach o bwys ar ranau dechreuol y gwasan- aeth. A'r hyn a olygir genym wrth ranau dechreuol y gwasanaeth yn y cyffredin yw y canu, a'r darllen, a'r gweddio sydd yn blaenori y bregeth. Ond y gwir am dani, mae rhanau dechreuol y gwasanaeth yn dechreu yn mhell cyn hyny. Y maent yn cymeryd i fewn yr ansawdd y byddwn ynddi ar nos Sadwrn, prawf hono yn fantais neu anfantais i ni yn y gwas- anaeth foreu Sul. Y maent yn cymeryd i fewn natur a chyfeiriad ein myfyrdodau pan ar ein ffordd tua'r addoldy; ac os bydd y rhanau dechreuol hyny yn cynwys dyrchafu ein mcddwl at wagedd, mae esgyn i fynydd yr Arglwydd yn ei ystyr briodol yn anhawdd iawn os nad yn anmhosibl. Ac fel y deallaf fi y geiriau, egwyddor fawr yr ymadrodd yma yw, fod addoli Duw yn galw am lawer iawn o rag- barotoad, a hyny mewn ffordd o gadw'r meddwl oddiwrth bethau anghydnaws a'r gwaith cyn ymgynull ohonom i'r cysegr. Soniai ein tadau yn ami am y drafferth a gaent i darfa yr adar oddiar yr allor,' am yr anhawsder i gael lion ydd gan feddyliau bydol, ac adgofion anheil- wng pan yn ceisio addoli. Ac i gael llonydd gan adar felly, mae'n bwysig i ni beidio taflu bwyd iddynt ar hyd y .fTordd. Mae meithrin myfyrdodau bydol a llygredig pan ar ein ffordd tua'r cysegr yn gyfystyr a thaflu bwyd i'r adar, bwyd sydd yn eu denu i'n dilyn, fel mai prin y gellir dysgwyl cael llonydd ganddynt wrth yr allor. Ceid 11 ai 0 waith o fewer gyda ttiarf Li'r adar, pe tefiid llai o fwyd iddynt ar y ffordd tuag at yr all or nid yn ami y maent yn aflon- yddu ar y meddyliau mwyaf defosiynol a chys- egredig. Mae profiad pob gweddiwr yn tystio mai nid hawdd yw ymryddhau oddiwrth y pethau sydd yn bwysau wrth ein godreu pan yn ceisio esgyn i fynydd yr Arglwydd. Ond pan lwyddir i ysgwyd pethau felly i ffwrdd drwy nerth myfyrdodau sanctaidd a phur, mae addoli yn d'od yn fwynhad ac yn bleser y pryd hwnw. Gofynwyd i'r diweddar Mr Spurgeon rliywdro, beth oedd ei farn am weddiau wedi eu parotoi yn rnlaen Haw, a'r ateb oedd hyn, 4 Mae genyf fwy nag un farn am weddiau wedi eu parotoi yn mlaen Ilaw, ond mae gweddiwyr wedi eu parotoi yn mlaen Haw yn hanfodol i addoliad llwyddianus.' Eithaf gwir, mae perth ynas mor agos rhwng y gweddiwr a'i weddi, fel na all y weddi ddim bod yn ysbrydol barod os na fydd y gweddiwr wedi cael ei barotoi yn gyntaf. Ac mae cryn lawer o'r parotoad hwnw i godi o ymdrechion y gweddiwr ei hun—o'i waith yn cadw ei feddwl oddiwrth bethau isel, llygredig ac ansylweddol; oddiwrth wag edd yn ei holl ffiirliau. Gwyddom am ambell un yn dewis llwybr cwmpasog i fyn'd tuag adref, er mwyn peidio pasio yn agos i leoedd fuasent yn brofedigaeth iddo cadw draw oddiwrth bethau a allent broti yn achlysur iddo syrthio i bechod yn allanol. Ac mae eis ieu rhyw ofal cyffelyb yn ami rhag syrthloyn feddyliol i bechod hefyd, a mwy o ofal o ran hyny; mae'r meddwl yn fwy agored i bechod na'r ymarweddiad allanol, oblegid y mae ei fyd gymaint yn fwy eang, ac mae'r¡-estmints sydd arno yn llai. Mae'r syniad fod llygaid cym- deithas arnom yn fesur o ddyogelwch i ni mewn ystyr allanol, ond mae'r meddwl yn gallu syrthio i bechod heb fod neb ond Duw yn ei weled; felly geilw am fwy o wyliadwriaeth, ac mae'n rhaid wrth gymhellion ac awyrgylch mwy ysbrydol tuag at ei ddyogelu. Mae'n ofynol cymeryd llwybr cwmpasog tua mynydd yr Arglwydd; nid yn unig yn yr ystyr o gadw draw oddiwrth feddyliau ac ymddy- ddanion isel ac anmhur, ond hefyd yn yr ystyr o feithrin myfyrdodau ac ymddyddanion sanct- aidd a dyrchafol. Yr ardd y mae lleiaf 0 fantais gan clrwyn i dyfu ynddi yw yr un fyddo wedi cael fwyaf o'i gwrteithio a'i "llanw a hadau yn dwyn ffrwythau da. A'r enaid mwyaf dyogel rhag cael ei aflonyddu gan fedd- yliau gwibiog a bydol pan ar ei daith tua. mynydd yr Arglwydd yw yr un fyddo wedi ei LINSEED COMPOUND for Coughs, Colds, and Bronchial troubles. gid. and, i/ii. Of Chemist. lanw a, myfyrdodau sanctaidd a phur. Un o'r pethau anhawddaf ar y ddaear yn ddiamheu yw cadw ein meddyliau dan lywodraeth ein hewyllys ond pan geisir gwneyd hyny er mwyn ymestyn at ddaioni, gellir dibynu ar gael cymhorth Duw at y gwaith. Nid heb lawer o anhawsder y gellir esgyu i fynydd yr Arglwydd —mynydd i'w ddringo ar ein gliniau yw hwn ond mae'r awyr iach, y weledigaeth eang, a'r gymdeithas Ddwyfol a geir ar ben y mynydd I t, yn fwy na digon o dal am bob ymdrech. Mae'n werth peidio dyrchafu'r meddwl at anrhyw eilun ar y ffordd, er mwyn ei ddyrchafu yn briodol at yr Hwn y ceisir Ei wyneb ar y mynydd. Felly, pa bethau bynag sydd wir, pa bethau bynag sydd onest, pa bethau bynag sydd gyfiawn, pa bethau bynag sydd bur, pa bethau bynag sydd hawddgar, ba bethau bynag sydd ganmoladwy meddylier am y pethau h)Tn.' 0 Siaradwyd yn olaf gan y Parch E. KERI EVANS, M.A., ar Y rhai a'i ceisiant Ef.' Sylwodd Y mae ceisio a clieisio Fel y ceisient Ef, os gallent ymbalfalu am dano Ef,' meddai Paul; ond y mae 4 ceisio 'r Salmydd yn geisio penodol, fel y dengys yr adnodau blaenorol. Y mae hefyd yn geisio o ddifrif. Gwahaniaetha ein Harglwydd rhwng ceisio felly a cheisio annigonol: 'Yradrechweh am fyned i mewn drwy y porth cyfyng, canys llawer, meddaf i chwi, a geisiant fyned i mewn, ac nis gallant.' A phwy yw y rhai'n, y rhai sydd yn dibynu ar berthynas allanol a Christ-ar fwyta ac yfed yn ei wydd, a gwrando ar Ei ddysgeidiaeth. Rhaid i'r ceisio fod yn geisio ewyllys, calon, bywyd. Ar yr olwg gyntaf, ymddengys yn syn fod eisien ceisio Duw, yr Hwn sy'n llon'd pob lie ond y rheswm yw fod datguddiad ohono yn dibynu ar amodau, a'r rheiny yn amodau ysbrydol. Rbi,id I derbyn' Crist, a rhaid enill' Crist hefyd, ac y mae'r naill yn nghlwm yn y Hall. Pe bai Duw'n datguddio Ei Hunan yn uniongyrchol yn mhawb fel y maent wrth natur^ nid Duw mohono, ond natur,' ac ni werthfawrogid Ef megys Duw. Cofiwn hefyd mai'r peth mawr yw ceisio Duw, nid hwyliau a phleserau ysbrydol, na daioni hyd yn nod er ei fwyn ei hun. Condemnia Erskine weddi Ffrengig sydd yn dysgu'r gweddiwr i ddiolch i Dduw am ei helpu i fyw'n dda, am na allasai fyw'n dda heb Ei help. Gweddi'r dyn moesol yw honyna, yn gwneyd Duw yn foddion, tra mae'r dyu ysbrydol yn gwneyd Duw yn amcan a daioni i'r holl fodd- ion. Y peth mawr yw Ei geisio a'i gael Ef. Yn cyfatob i'r Ef' y mae rhai.' Gwelsom fod amodau, ond nid rhai allanol mohonynt, ond mewnol, personol. Rhaid ceisio Duw a'i gael yn yr ysbryd. Pwysicach na'r capel yw'r addolwr pwysicach na'r weddi y gweddiwr— 'rhai.' Ac y mae y 'rhai' hyn yn cael eu defnyddio fel rhai'n ceisio Duw.' Dyma eu busnes fawr. Y mae'n fath o gyfenw—' y rhai a'u ceisiant Ef.' A ydym ni wedi d'od i'r fan yna yn ceisio Duw, nid yn ail i bethau creill, nac ochr yn ochr a, phethau ereill, ond fel prif Wrthrych ein serch a'n huclielgais. Yr oedd yr anerckiadau oil yn eilhriadol o dda a phriodol. G.