Papur Pawb

Pleidgeisiwr (llWln ei lun) Yr wyf yn dy- fod ar ran Mr Bowen i geisio fot. Pegi pa,rebrith: Yn, wir, y mae'r amser mor dlawd-Joliii, y gwr, yn segur—fel nas gallaf fforddio rhoi dim i chwi heddyw. Y dydc! o'r blaen cyfarfu cardotyu ac ynad, ac heb wybod pwy oedd gofynodd iddo am gerdod. Dywedodd yr nad wnho, "Tyred gyda mi, mae genyf waith i iji," a dedfi-ydndd of i bedwar diwrnod ar ddeg o Jafur caled. Athraw (yn holi dysgybl ieuanc) Pa le mae'r Pegwn Gogleddol ? "Nis gwn, syr." "Dim yn g wybod Ai nid oes arnat gy- wilydd o'th atebiad ?" "Wei, syr, os methodd l'ranldm, Kane Nares, a Markham ei dd.uganfod, paham y gellir disgwyl fy mod i yn gwybod pa le y mae í" Yr oedd cigydd yn Ngogledd Cymru, lawer o flynyddau yn ol, fyddai yn myned at fori- eddwr o Sais oedd yn yr ardal am ddiwrni.d, yn awr ac eilwaith, i laud defaicl a moch. Un tro yr oedd yn methu tnyned at ei addew- id, ae anfonodd y llythyr canlynol: — "I cannot come to kill you to-day, I must kill myself; but to-morrow, after I kill my- self, I will come and kill you. "Yr unig adeg y darfu i mi erioed fwynhau cerddoriaeth tabwrdd," meddai hen lane cyf- rwys, "ydoedd un tro pan y gwyddwn fod gelyn i mi yr oohr arall i'r heol yn ceiisio rhoddi ei baban i gysgu." Y nos or blaen, yn Ysgol y Bwrdd, Nallt- yfran, traddodwyd darlith odidog ar "Onest- rwydd," gan Ap Sillcoll. Yn ei ddarlith, dywedai yr argrephir dros ddcugain mil yn ddyddiol o docynau'r rheilffordd yn Lloegr a Chymrn. *'Er hyny," meddai, "mae ambell i hen frawd ddigon digywilydd i fyn'd efo'r tren heb yr un." Pan oedd Wmffre Jones yn gorphen gwaith y dydd o yfed ar noson olea loer, yn lied ysgafn ei ben, dena fe'n a,ros ar yr heol, a'i wyneb i gyfeiriad y lleuad, a'i cyfarchodd fel hyn' "Rwyt ti'n bert, wyti wir, yn bert iawn, ond wyt ti ddim hanner mor bert a fi, rw hanner llawn wyt ti, un waith y mis wyt ti'n llawn, ond yr wyf fi yn llawn bob nos." Yr oedd gwraig unwaitli, oedd yn bur ang- hvnefin a morio, yn dyfod gydag agerlong o lierpwl. Trwy fod ychydig awel o wynt yn cynhyrfu vein dig ar y Hong, yr oedd ofn boddi wedi syrtltio arni i'r fath fodd hyd nes oedd yn gweddio yn ddibaid tra y parhaodd ei mordaith; ond y mynyd y glaniodd yn Beaumaris, y gair cyntaf a ddywedodd yd- oedd — "Diolch byth am yr hen ddaear anwyl! Nid oes eisieu na phader na chredo ami hi Un boreu, aeth Pat i gyffesu. Tra yn aros ei dro gwelai ddarn o gig moch c dan nen ty yr offeiiiad. Chwenychodd. a chymerodd ef. Aeth yn mlaeri i gyffesu. Dywedodd am y lladrad, gan gynnyg ar yr un pryd y deriiyu cig i'r offeiriad. "Na," meddai yntau, lidos ag ef yn ol i'w berchenog." "Gwnaethum hyny eisoes," meddai Pat, "a gwrthododd ef." "0, wel," meddai ei barohedigaeth, "ti pia fo bellach," Pan oedd y beirdd yn cvflawni defodau yi Orsedd yn Abertawe, yn amser yr Eisteddfod, a'r bobl yn sefyll ar flaen eu traed er mwyn gweled, dywedodd un gw'r byr ei goes "GWVll eu byd y rhai talion." "Ie," ebe un arall, "canys hwy a welaiit." Gofynodd un arall, "A welant beth ?" Atebwyd yn fuan gan wr hirgoes "A welant wagedd." Yr oedd pwt bach o hogyn yn myn'd a phar o esgidiau gwael iawn dros ei fam i'w trwsio at y crydd. "Bachgen, bachgen," meddai'r Dyw y rhai hyn dcla i ddim. Wel di'r gwirion, y mae y cefnau ar gwadnau wedi myn'd." "Ydyn, mi gwela i nhw," meddai'r bach, "ond yr oedd mam yn gweyc fod par o gar- eion splendid wrthi Jiiiw." Mewn pentref yn Lloegr, beth amser yn ol, yr oedd gweinidog newydd a'r argraph gyntaf a gafodd ei fod yn u.i hir iawn, ac yr oedd lluaws o'r gwrandawyr wedi penderfynu myned allan os parhai yn yr un dull, a rliyw Sul cymerodd ei destyn yn il\ thi a bwvs- wyd ar y elorian, a thi u g.'tfwyd yn biin. Yn mhen awr a lianner o bregethu caled, declireuasent fyned allan o un i un, a dy- wedodd y gweinidog "Dyna chwi yn gwiisyd yn iawii, gyfeill- ion, pob un sydd wedi cael ei bwyso i basio allan." Un tro pan oedd Wil Gyfrwys yn gweitnio ar fferm Hafod yr Arian, teimlai rhyw an-. Icl hwyldeb amoi hun; hysbysodd hyny i Ed- ward Hughes, ei feistr. Cynghorodd yntau ef i fyned at feddyg ac aeth Wil ben boreu dranoeth, a dychwelodd gyda'r hwyr: ac ebai ei feistr wrtbo: "Be' ddeydodd o wrthat ti, Wil?" "Wel," ebai Wil, "rhoi y botelaid ffyaig yma i mi ddaru o, a, deyd wrtha i am beidio gweithio rhyw lawer." "Ho!" meddai'r meistr, "rhaid i titha gy- meryd llai o gyflog felly." "Wel, ddeydodd o ddim byd' am hyny," ebai WU. I '-H-!