Welsh Newspapers

Search 15 million Welsh newspaper articles

Hide Articles List

7 articles on this Page

HANES BYWYD HEN BERSON LLANDEDWYDD.…

News
Cite
Share

HANES BYWYD HEN BERSON LLANDEDWYDD. f GANDDO EF EI HUN. PENOD XII. Teimlai Mr. Thomas braidd yn archoll- edig o herwydd ymddygiad fy merch, a chyda rhyw wedd betrusgar cymerodd ei ymadawiad. Yr oedd ei agwedd boenus yn peri dyryswch i mi, gan fod yn ei allu i symud yr achos, trwy ddatgan ei deimlad- au yn anrhydeddus. Ond beth bynag yd- oedd ei boenau ef, yr oedd yn ddigon hawdd gwybod fod gofid Olwen yn llawer mwy. Ar ol y cyfryw ymweliadau oddi- wrth ei chariadon, ac yr oedd ganddi am- ryw, byddai yn arfer myned o'r neilldu i wylo allan drallod ei chalon. Yn y cyflwr hwn y daethum o hyd iddi un prydnawn, acmeddwn wrthi, "Yr ydych yn gwel'd yn awr, fy anwyl blentyn, fod eich ym- ddiried yn serch Mr. Thomas tuag atoch wedi troi allan yn freuddwyd hollol. Y mae yn caniatau ymgais un arall sydd is- law iddo, tra yn gwybod o'r goreu fod yn ei allu eich sicrhau, drwy wneuthur cynyg- iad eglur ac agored." "Ie, nhad," atebai hithau, ond y mae ganddo ef resymau dros yr oediad hwn. Y mae cywirdeb ei eiriau a'i olwg yn profi i mi ei fod o ddifrif. Nid oes eisiau ond ychydig iawn o amser na byddwch yn gallu canfod didwylledd ei amcanion; a chewch weled fod fy marn i yn llawer cywirach na'ch barn chwi." "Olwen anwyl," ebe finau, "y mae pob dyfais sydd wedi ei harferyd hyd yn hyn i'r dyben o gael allan ei feddwl wedi eu cynllunio genych chwi eich hun, ac nis gellwch mewn un modd ddweyd fy mod i wedi arfer unrhyw ddylanwad yn y mater. Ond cofiwch, fy anwylyd, na byddaf fi byth yn offeryn i adael i'w gydymgeisydd gonest am eich calon i gael ei dwyllo gan eich teimladau afresymol tuag at arall. Faint bynag o amser eto fydd arnoch eisiau i ddwyn eich anwylyd ff ansiol i bwynt mi a'i caniataf; ac os na bydd gobaith iddo ddyfod i delerau yn y cyfwng hwnw, yr ydwyf yn hawlio yn benderfynol, fod i'r gonest Williams gael ei wobrwyo am ei ffyddlondeb. Y mae'r cymeriad ag ydwyf yn ystod fy mywyd wedi ei gynal yn gofyn hyn oddiar fy llaw, ac ni cliaiff fy nhyner- wch fel rhiant byth ddylanwadu ar fy an. rhydedd fel dyn. Gan hyny, penodwch eich diwrnod; cewch ei osod mor bell ag y dewisoch; ac yn y cyfamser cymerwch "ofal i adael i Mr. Thomas wybod yr adeg pan y bwriadwyf eich cyflwyno i arall. Os ydyw efe mewn gwirionedd yn eich caru, nid oes ond un llwybr iddo rwystro eich colli am byth." Cytunwyd ar hyn, ac ad- newyddodd ei haddewid i briodi Mr. Wil- liams, os byddai y llall yn ddidaro ar y mater; ac yn mhresenoldeb Mr. Thomas, yn mhen dyddiau, penderfynwyd ar fis i'r diwrnod hwnw i'r seremoni gymeryd lie. Ymddangosai y trefniad yma fel yn rhoddi ysbryd adnewyddol yn Mr. Tho- mas; ond yr oedd yr hyn a deimlai Olwen ..yn rhoddi cryn anesmwythder i mi. Yn ei hymdrech rhwng serch a synwyr, gadaw- ,odd ei bywiogrwydd hi, ac ymneillduai yn fynych i'r dirgel i dywallt dagrau. Aeth un wythnos heibio, ond ni wnaeth Mr. Thomas unrhyw yindrech i rwystro yr un- deb. Yr wythnos ganlynol drachefn yr oedd yn dra gofalus; ond dim arwydd o amlygiad meddwl. Y drydedd wythnos peidiodd ei ymweliadau yn llwyr, ond nid ymddangosai fy merch fel yn pryderu mewn modd yn y byd. O'm rhan fy hun, yr oeddwn yn llawenychu yn y gobaith fod fy merch ar fin cael ei sefydlu mewn bywoliaeth, ac yn mynych ganmol ei doeth- ineb yn dewis dedwyddwch yn hytrach na gwag fawredd. Rhyw bedwar diwrnod cyn y briodas, gyda'r nos, yr oedd fy nheulu bychan wedi ymgasglu o gwmpas tiln braf, yn adrodd chwedlau am yr hyn a fu, ac yn tynu cyn- lluniau erbyn yr amser a ddaw. Wel, Llywelyn bach," meddwn, "bydd genym briodas yn y teulu yn bur fuan; beth yw dy farn di am bethau yn gyffredinol ?" "Fy marn i, nhad," ebe Llewelyn, "ydyw fod pob peth yn myn'd yn mlaen yn ar- dderchog, ac yr oeddwn yn meddwl y mynyd yma, pan bydd Olwen wedi priodi Mr. Williams, y cawn ni fenthyg y car a'r ferlen las pan fyd ar fynom, a chawn hefyd ddigonedd o afalau a gerllyg bob dydd, os mynwn." "Cawn Llewelyn, ebe finau, ".fe gawn, a chawn Sasiwn yn Nghymru,' a'r Carwr Trwstan' hefyd ganddo, i godi ein hysbrydoedd yn awr ac eUwaith." Y mae wedi dysgu 'Sasiwn yn Nghymru' i Sami bach," ebe Llewelyn, "ac yr ydwyf yn meddwl ei fod yn myned trwyddi yn rhagorol." "Yn wir, tybed," ebe finau, "gadewch i ni ei chael hi allan; lie mae Sami bacli-yma a fo." Y mae mrawd Sami wedi myn'd allan gydag Olwen," ebe Bil, fy mhlentyn ieuangaf; "ond y mae Mr. Williams wedi dysgu dwy gSn i mi, ac mi a'u canaf i chwi, nhad. Pa un oreu gencyh chwi Y plentyn marw, ai Cerdd y ddafad ddu ?'" Cerdd y ddafad ddu,' mhlentyn anwyl i," ebe finau, "nid oes eisiau son am farw yn ymyl priodi. Y mae amser i bob peth, medd y dyn doeth, allan a hi Bil. Yn awr, Emma bach, cyn cael y gan, chwi wyddoch o'r goreu fod poen a gofid yn sychu esgyrn-gadewch i ni gael potel o'r gwin goreu-dowch cariad-er mwyn codi yr ysbryd. Yr ydwyf wedi wylo cymatot wrth wrando pob math o ganu yn ddiweddar, fel mae'n siwr mai i lewyg y syrthiaf wrth wrando ar hon, oni chat wyd:iad lied dda cyn dechreu. Yn awr, Maria, cymerwch y delyn i helpu Bil. Dyna ni, i ffwrdd a hi blant." "Me! Me!" gwaeddai y plentyn nerth ei ben, a phan oeddym yn dysgwyl am ragor, ymaith a'r gwalch bach nerth y coesau, gan chwerthinf nes oedd pob man yn crynu. "Bachgen garw yw hwna," ebe ei fam, ac ond iddo bregethu cystal ag y medr ganu, nid oes dadl nad esgob fydd o cyn diwedd ei oes." Aeth yr ymddiddan siriol yn mlaen mewn perthynas i'r pwnc priodasol. Dy- wedai Llewelyn mai Trefriw a Llandrin- dod ydynt y ddau le goreu dan haul i gyd- maru, a nodai luaws o engreifftiau o beth- au rhyfedd, damweiniol, oeddynt wedi digwydd yn y manau iachusol uchod. Ond nid yw marchnad y merched (na'r dynion o ran hyny) yn-agored ond am ryw dri mis yn y flwyddyn, pan bydd y tywydd yn boeth, a'r bobl yn sâl. Trwy ddylanwad iachusol !y dyfroedd a phethau eraill, dy- wedir y bydd lluaws yn ymweled a'r lle- oedd hyn o dan amgylchiadau tra gwa- hanol yn mhen tua blwyddyn. Bydd llawer dau wedi myned yn un, a'r un hwnw wedi myn'd yn dri. Felly clywais i bobl yn dweyd, ond mae'r pwnc yn dywyll i mi." "Wel, Llewelyn, Llewelyn," ebe ei fam, "ynmh'le, mewn difrif, y ce'st ti wybod pethau fel hyn?" Emma bach," meddwn inau, "y mae'r bachgen yn llygad ei le, gadewch i ni gael un botel yn ychwaneg cariad, a cliaiff Llewelyn roddi can iawn i ni. Faint o ddiolch ddylem ni dalu i'r nefoedd am roddi i ni y fath dawelweh, iechyd, a chysuron! Yr ydwyf yn ystyried fy hun yn hapusach nag unrhyw frenin ar wyneb y ddaear. Gan bwy y mae'r fath aelwyd, a gwynebau mor hawddgar yn ei amgylcnu. Ydym, Emma anwyl, yr ydym yn myn'd yn hen, ond y mae prydnawn ein hoes yn debyg o fod yn ddedwydd. Yr ydym wedi disgyn o deulu diwaradwydd, ac ni a adawn blant da a rhinweddol ar ein holau. Hwynt-hwy fydd ein cymorth a'n cysur mewn bywyd, ac ar ol i ni farw, fe gariant ein henw a'n hanrhydedd yn ddi- lychwin i genedlaethau dyfodol. 'Rwan am gan, a gadewch i ni gael un a chydgan. Ond yn mh'le mae Olwen? y mae llais yr angyles fechan hono yn bereiddiach na llais neb yn y gan." Pan oeddwn yn siarad dyma Sami bach i'r ty. gan waeddi nerth asgwrn ei ben, "Tada! O! Tada! y mae hi wedi myn'd, y mae hi wedi myn'd, wedi myn'd oddiwrthym am byth!" Wedi myn'd, blentyn!" "Ie, y mae hi wedi myn'd i ffwrdd gyda dau wr boneddig mewn cerbyd; a chusan- odd un o honyn' nhw hi, a deudodd y base fo yn marw drosti hi; ac yr oedd hi yn crio yn arw iawn, ac eisio cael dwad yn ol, ond mi ddar'u o ei swydio hi wed'yn, ac aeth hithe i'r cerbyd gan waeddi, "O! beth 'neith fy nhad pan glyw o mod i wedi cael fy ngwneyd." "Yrwan, fy mhlant i, gwaeddwn inau mewn cynddaredd, ewch a byddwch dru- enus-ni chawn awr o fwynhad byth mwy, ac O! bydded i ddialedd y nefoedd ei ddi- lyn ef a hithau! Y mae yn siwr o wneyd am ddwyn ymaith fy mheth diniwed, ag oeddwn yn arwain fry i wynfyd. Y mae ein holl ddedwyddweh daearol wedi ffoi ymaith am byth! Ewch, fy mhlant, a byddwch druenus, oblegid mae fy nghalon wedi tori!" Nhad," meddai fy machgen, ai dyma nerth eich amynedd?" "Nerth ac amynedd, blentyn! estynwch fy mhistolion, a chaiff deimlo fod genyf nerth, beth bynag am amynedd. Tra bydd y llwfrgi a'r twyllwr ar y ddaear yr wyf am ei erlyn; ac er mor hyned ydwyf, calff y filain weled y gallaf dalu iddo ef eto. Y filain! y filain melldigedig!" Yr oeddwn erbyn hyn wedi estyn fy arfau i lawr, pan y daliodd fy ngwraig fi yn ei breichiau. Nid oedd hi o deimladau mor danllyd a mi. "Fy anwyl, anwyl briod," ebe hi, "y Beibl yw'r unig erfyn cyfaddas i'ch hen ddwylo yn awr. Agorwch ef, fy anwylyd, a darllenwch ein digofaint i amynedd, oblegid y mae hi wedi ein twyllo yn war- adwyddus." Yn siwr, nhad," meddai fy mab, dy- lech lywodraethu eich hun, oblegid y mae eich ysbryd, yn lie cysuro fy mam, yn achosi mwy o boen iddi. Nid yw yn gweddu mewn un modd i ddyn o gymeriad mor barchedig i fslldithio eich gelyn penaf fel hyn. Ni ddylasech ei felldithio er gwaethedyw." gwaethedyw." "Ddaru mi mo'i felldithio fo, ddaru mi?" Do'n wir, nhad, ddwy waith." "Wel, os felly, bydded i'r nefoedd fadd- eu iddo ef a minau. Ei hen arfer hi yw maddeu, machgen i," ond nid daioni dynol a ddysgodd i ni gyntaf garu ein gelyn- ion. Bendigedig a fyddo ei enw sanctaidd Ef, am yr holl drugareddau a roddodd a'r rhai a gymerodd ymaith. Nid profedig- aeth fechan fedr dynu dagrau o'r hen lyg- aid hyn sydd heb wylo er's blynyddau. Na, machgen i, y mae eisiau morthwyl mawr i dori hen graig. Ond fy mhlentyn! fy mhlentyn i! Twyllo fy mhlentyn anwyl i! Y nefoedd ddaionus a faddeuo i mi- beth oeddwn am ddweyd? Yr ydych yn cofio, fy anwylyd, mor dyner a hawddgar ydoedd hi. Ei holl hyfrydwch oedd ein gwneyd yn hapus. 0 dase hi wedi marw! Y mae anrhydedd ein teulu wedi ei golli, a rhaid i mi edrych bellach am ddedwydd- wch mewn rhyw fyd heblaw hwn. Ond Sami bach, dywed y gwir wrth dada, a welaist ti nhw yn gyru i ffwrdd, fe allai mai cael ei gorfodi i fyn'd wnaeth fy ngen- eth anwyl i, ac os felly, y mae hi yn ddi- niwed eto. "O na, fy nhad," ebe'r plentyn, "ni wnaeth ond yn unig rhoddi cusan iddi, a'i galw yn angyles, ac mi griodd hithau yn arw iawn, ac a bwysodd ar ei braich, a ffwrdd a nhw gymaint fyth." "Yr oedd hi yn greadures fach wael iawn," ebe fy ngwrig, dan wylo yn hidl, "i'n trin ni fel hyn. oblegid ni chafodd unrhyw rwystr ar ffordd ei serchiadau. Y globen ddrwg i wneyd ffasiwn beth a digio ei rhieni heb un achos, a hyny achosi blew gwynion yn eich pen, a'ch dwyn i'r bedd, lie y byddaf finau yn union ar eich ol. Emma anwyl!" Dyma y noson fwyaf annedwydd a gaw- som erioed. Yr oeddwn i yn benderfynol o gael allan fangre ein bradychwr, a'i gospi am ei ddrygioni. Boreu dranoeth, O! bobl bach, pwy all gydymdeimlo a mi, yr oedd fy mhlentyn anwylaf ar ol wrth ein boreu-fwrdd, lie yr ydoedd bob amser yn enaid y gyfeillaeh. Yr oedd fy ngwraig yn gynddeiriog wyllt o herwydd ymddygiad fy merch, a dy- wedai yn benderfynol na buasai hi byth yn ei chydnabodyn ferch iddi hi. "Emma fach," meddwn inau, "peid- iwch a bod mor echryslon yn erbyn eich plentyn. Yr ydwyf yn teimlo mor ddig- 11 llon a chwithau tuag ati, ond bydd fy iihy a fy nghalon yn agored i bob pechadur edifeiriol; gall y goreu gwympo unwaith. Y mae'r camwedd cyntaf, yn gyffredin, yn cael ei achosi, gyda golw"ar yr ieuanc, gan ddichellion a thwyll iflSR hynach, ond am yr ail, rhaid i mi, a phawb arall, ei briodoli i ddrygioni cynhenid ei natur. Fe gaiff y plentyn yma ei dderbyn gyda chroesaw calon, er iddi gael ei hanurddo gan fil o gamweddau. Gwrandawaf ar ei llais peraidd gyda hyfrydwch, a bydd yn dda genyf orphwys ar ei mynwes, ond i mi glywed y sibrwd lleiaf o edifeirwch yn dy- fod oddiyno." "Fy mab, deuwch a'r Beibl a'r hen ffon yma-af ar ei hoi; ac er nas gallaf ei cliadw rhag cywilydd, gallaf ei rhwystro rhag cyf- lawni rhagor o ddrwg." t fill

CYMANFA 0 YNULLEIDFA OL NEW…

OYMANFA Y BEDYDDWYR GYM-IlETG…

HYDE PARK, PA.

[No title]

[No title]

HEN ADGOFION.