Welsh Newspapers

Search 15 million Welsh newspaper articles

Hide Articles List

2 articles on this Page

:|Wateri

YR HUGUENOT.

News
Cite
Share

YR HUGUENOT. CParhad.) Ah, Jacqueline, paham na ddywedwch wrthyf yr hyn ydych yn feddwl ? A ydych wedi colli eich gwrol- deb? Dywedwch, 'Ni ddywedant gelwydd wrth ddyn. ion, ond wrth Dduw. "Na oh, na! Pa fodd y gallwn ddweyd hyny, fy Victor anwyl. Pa fodd yr ydych yn gwybod? "Yn sicr nid ydych yn gwybod fel yr ydych yn dweyd. Ond yr wyf yn credu mai dyna fel yr ydycn yn meddwl. Cyffeswch Jacquetine Pe dywedech eich rneddwl, byddai fel hyn, Nid wyt wedi dweyd celwydd wrth ddynion ond wrth Dduw, lwfrddyn truenus "Oh, Jacqueline, gall Mazurier dwyllo ei hun Nid wyt yn siarad drosto ef; ond pa beth a wnewch gyda'ch Victor druan, fy anwyl Jacqueline?" Ni phetrusodd am foment-ni chwynodd, ni wylodd, -yr oedd wrth ei hochr. Ei garu i'r diwedd. Fel Efe, pan y carodd ei eiddo." "Eich eiddo, ferch anwyl ? Na. na." Rhoddasoch eich hunan i mi," meddai, mewn Ilais gwrol, gan wasgu ei law. Y pryd hwnw, yr oeddwn yn ddyn," atebai. Ond ni roddaf byth lwfrddyn celwyddog i Jacqueline Gabriel. Pob peth ond fy hunan, Jacqueline! Cymmerwch yr hen eiriau, a'r hen adgofion. Ond am yr alltud hwn, chwi a gewch ei annghofio. Fy Nuw Nid wyt wedi dwyn y ferch hon o Domremy, a-goleuo ei chalon gyda than oddiar dy allor, mewn trefn iddi dy adael di, a dyfod ataf fi On ydych yn caru dyn celwyddog a llwfr, Jacqueline, nis gellwch gynnorthwyo eich hunan bydd yn sicr o'ch gwneuthur chwithau felly. A'r achos i mi eich earn chwi, oedd eich purdeb a'ch gwroldeb. Rhoddais i chwi drysor ag yr wyf wedi methu gadw fy hunan. Yn mha le yr ydych yn byw, Jacqueline ? Nid wyf etto mor llwfr ag i foaarnaf ofn eich arwain. Yr wyf yu meddwl fod genyf ddigon o wroldeb i'ch am- ddiffyn heno, pe buasech mewn perygl. Deuwch, dan- goswch y ffordd." "Na," meddai Jacqueline. "Nid wvf yn myned gartref. Nis gallwn gysgu; yr wyf yn credu pe a i dy y llewygwn yn farw—yr wyf bron'yn methu anBdlu." Ewch, ynte, fel y dymunwch, ond i ba le P" Ni atebodd Jacqueline yr un gair, ond cerddodd yn mlaen yn araf; ac felly aetliant allan o'r dref at lan yr afon-yn mhell i'r wlad trwy y maesydd o dan oleu y s6r a'r lleuad aranaidd. Pe buaswn wedi bod yn bur!" meddai Victor, pe buaswn yn peidio gwrando arno ef. Ond nis gallaf ei feio ef. Yr wyf yn rhyddhau Mazurier. Efallai nad ymddangosodd yr hyn a wadais erioed iddo ef mor ogoneddus ag i mi; os felly yr oedd ef yn ddieuog o'r hyn a wnaethym i. Ond yr wyf fi yn euog. Darfu i mi wadu y gwirioneddyn erbyn argyhoeddiad fy nghyd- wybod. Ond yr oeddynt yn benderfynol o wneyd siampl o honof fi, Jacqueline. Yr wyfyn gyfoethog-yr wyf yn efrydydd. O, ie gall lesu Grist farwjjdroswyf fi, ae yr wyf yn credu hyny; ond pan y mae eisieu dy- oddef drosto-nis gall y fath lwfrddyn a fi oddef hyny. Gwir fod dyn tland fel Leclerc ynfgallu dyoddef; ond y mae Esgob Buconnet a Mazurier wedi dewis ei werthu ac nid yw Victor Le Roy yn well dyn, nac yn fwy gwrol dyna n hwythau." Fel hyn, aeth yn mlaen am amser maith i gyhuddo ei hun tra yr oedd Jacqueline yn ceisio codi ei meddwl at Dduw mewn gweddi ond rywfodd yr oedd yr awyr yn gymmylog—yr oedd satan yn ceisio ei guddio oddi- wrthi. Mae Mazurier yn dvfod yn y boreu i'n cymmeryd gydag ef, Jacqueline," meddai Victor. Yr ydym am fyned ar daith." Pa beth, Victor ?" gofynai yn dawel. Yr oedd yn rhaid iddi fod yn amyneddgar—yr oedd yn gweled hyny yn amlwg dim ond amynedd ac ym- ddibyniad ar Dduw. Y mae arno fy ofn i, neu ofn ei hun, neu y ddau, yr wyf yn credu. Mae yn meddwl y gwna newid y go- lygfeydd les i ni ill dau—dau glofF truenus ydym." "Rhaid i mi f* ned gyda chwi, Victor Le Roy," meddai Jacqueline yn-wrol. Patiatn ?" gofynai. Oblegid pan oeddych yn gryf a dedwydd, dyna oedd eich dymuniad, Victor; ac yn awr pan yr ydych yn wan a thrallodus, ni roddaf chwi i arall: na! na chaiff Ma- zurier na neb arall mo honoch. Rhaid i mi aros yn Meaux ynte ?" Mae hyny yn dibynu arnoch chwi, Victor." Yr oeddym i briodi. Yr oeddym i fyned i edrych am ein hetifeddiaeth." Ie, dyna oedd eich cynllun, Victor." Ond ni wnaf gam a chwi. Yr oeddych i fod yn wraig i Victor Le Roy. Ei weddw ydych, Jacqueline, oblegid nid ydych yn credu ei fod yn fyw ddim yn hwy?" Mae yn fyw, ac y mae yn rhydd Os ydyw wedi pechu, mae hyd y nod fel Pedr yn wylo yn chwerw. CyfFesodd Pedr drachefn." Ac ni wasanaethodd neb ei Arglwydd yn fwy ffydd- lon, na chyda mwy o wroldeb drachefn. Victor, yr ydych yn cofio." Ydwyf; oh, Jacqueline!" Victor, Victor! Judas yn unig a ymgrogodd. Dewch, Jacqueline! Aeth gydag ef. Yn y boreu darfu iddynt gael eu priodi. Cariad a'u harweiniodd—cariad a orchfygodd. Yr wyfyn gweled dau efryclwr yn sylwi ar yr un tud- alen. Yr wyf yn gweledjdau ysbryd cariadus yn cerdded trwy dywyllwch mawr. Mae yr addewidion yn pro- ffwydo fod y wawr ar dori. Maent yn dweyd, Oh Ysbryd Glan,a wyt ti wedi gadael dy demlan dy hunan?' Maent yn galw ar Dduw yh uchel. Yr wyfyn eu gweled yn crwydo trwy goe I a maesydd. Domremy, o amgylch Castell Picardv, yn siarad am loan. Yr wyf yn eu gweled yn gorphwys wrth feddau mewn dau bentref henafol. Yr wyf yu eu gweled yn rhodio mewn lleoedd heulog; nid ydynt wedi eu galw i lafurio; maent yn cael amser i gasglu y blodau, a mwynhau holl ddymuniadau eu calonau. Mae eu cariad yn para i gryfhau fel y treigla blynyddoedd heibio. Dedwydd ddeuddyn 1 Ond yr wyf yn edrych araynt iel trwy gwmwl dysglaer a darfodedig. Yr olwg nesaf a gaf arnynt sydd trwy farau y carchar. Fel mae yr olygfa wedinewid I. Maent yn dyfod allan ♦