Welsh Newspapers
Search 15 million Welsh newspaper articles
3 articles on this Page
Hide Articles List
3 articles on this Page
[No title]
News
Cite
Share
Pa beth oedd i'w wneyd ? Efe a deithiodd lawer o filltir- oedd i ymofyn gwaith ond yn hollol aflwyddiannus. Ei blant bychain a lefent am fara, oblegid yr oeddynt yn gor- fod byw ar ennill bychan eu mam, yr hwn nid oedd ond ychydig iaws; ond yr hyn a ofidiai John yn benaf ydoedd, ei anallu i dalu y rhent. Gwnelai hyn yn gysson pan yn gwcithio; ae yr oedd y meistr, yr hwn nid oedd mewn aragylcliiadau da ei hun, yn bygwth gafaelu yn yr ychydig ddodrefn oedd ganddo yn ei dy, os nad allai ddod o hyd i't arian. Gan i John fethu, gosododd ei fygythiad mewn gweithrediad y Llun canlynol. Edrychai John ar yr ychydig ddodrefn a feddai yn cael eu cludo ymaith gyda chalon drom, a llygaid llawn o ddagrau ond nid oedd un gofid yn gyfartal i'r un a, deimlai wrth ei gweled yn cym- meryd ymaith ei Feibl. Taer ddymunodd arnynt adael hwnw ond ni wnaeth perchen y ty un sylw o'i gais, yn mhellach na dweyd wrtho, y dylai fod yn ddiolchgar ei fod yn cael aros yn y ty, ac mai oddiar yr ystyriaeth ei fod wedi arfer talu y rhent yn gysson o'r blaen, yr oedd yn cael hyi.y o ffafr; a bod yn well iddo fed yn ddystaw, a myned i edrych am arian, onide mai gadael y ty fyddai y petli nesaf. Er fod hyn yn cael ei ddweyd mewn llais ac iaith drahaus ac arglwyddaidd, ymdrechodd John fod yh dawel, ac anfonodd weddi at Dduw, am gynnorthwy yn ei gyfyng- der. Nid hir y bu yr Arglwydd cyn gwrandaw gweddi y dyn tlawd, oblegid yr oedd ychydig o dai i gael ei hadeil- adu yn y gymmydogaeth, a eliafodd John ei gyflogi gyda'r blaenaf, i weithio arnynt. Tnvy ei ddiwydrwydd, a'i ym- ddygiad uniawn, daeth yn dra buan yn feistr arno ei hun, ac ni chollodd ddim amser cyn talu ei ddyled. Er ei hoU gynnildeb, bu gryn amser cyn dod yn hollol rydd, a mawr oedd ei lawenydd pan gafodd ei hun yn ddyn diddvied. Ei ymdrecli nesaf ydoedd pwrcasu Beibl, canys efeaddywedai, Gallwn wneyd yn wellhebymborth ilr coj-ff, nag heb ddim i'r enaid." Yn ganlynol, wedi iddo gynnilio ychydig o geiniogau, efe a aeth i faelfa lie gwerthid Uyfraa ail-law, i bwrcasu Beibl. Gwedi liysbysu ei neges, tynodd y masg- nachwr hen Feibl i lawr oddiar yr astyllen, yr liwn oedd wedi bod yn un da iawn un diwrnod, ond yn bresenol, yn lied larpiog a chan ei fod yn isel-bris, pwrcasodd John ef, ac yr oedd yn IIawen ganddo gael Beibl o ryw fath. Y noson hono, eisteddodd yn hir yn ei d$i'w ddarllen. Pan ar ei roddi heibio, canfyddodd fod dwy ddalen ar ei ddechreu wedi eu cludio wrth eu gilydd. Wedi iddo gym- meryd gryn drafferth, llwyddodd i'w hagor, a mawr oedd ei syndod wrth ganfod nifer o nodau ariand^, yn cyrhaedd y cyfanswm o £40, yn syrthio i'r llawr. Ar y ddalen, yr oedd yn ysgrifenedig y geiriau canlynol:—" Yr oeddwn bob amser yn cael fy nghyfrif yn ddyn hynod, ac ym-' ddengys hyn yn hynod. Yr wyfnewydd wneyd fy ewyllys, ac heb ddim yn neillduol i wneyd a'r jE40 hyn gan hyny, mi a'u cludiaf o fewn fy hen Feibl, ac a'i danfonaf i lyfr- werthwr llyfrau ail-law oblegid pwy bynag a fyddo yn ddigon tlawd i brynu hwn, ac yn ddigon duwiol i fod a'i angen arno, ystyriwyf ei fod yn deilwng o'u cael. Cym- mer hwynt, fy nghyd-gristion mae i ti roesaw calon." Mae yn annichonadwy darlunio teimladaa John ar yr am- gylchiad hwn. Efe a fendithiodd yr hen foneddwr hynod i'i holl galon, a rhoddodd ddioleh i'r Arglwydd am ei ddaioni prydlawn iddo ef a'i deulu angenus, ac ni fu eisieu arno tra fu byw. Mae yr hanesyn hwn yn darawiadol i eiriau y Salmydd, Ni welais I y cyfiawn wedi ei adu, na'i had yn cardota bara." Cyf. ALIQUIS.
[No title]
News
Cite
Share
DYLEDSWYDDAU MAMAU. MaD. GOL., Yrn rhifyn 4, tud. 53, gwelais ddernyn dan y pen uchod, a mawr yr hoffais y cynghorion a'r annog- aethau a roddir i ni, famau, yn y dernyn rhagorol hwnw. Tybiwyf pe byddem ni yn cyflawnu ein dyledswyddau yn ddidwyll tuag at ein hiliogaeth, y byddai,lle genym i ddys- gwyl gweled gwell agwedd ar y byd yn fuan. Ond mae yn ofynol i ni, fel mamau, fod yn gysson a'r addysgiadau a roddwn, onide byddwn yn debyg o wneyd mwy o ddrwg nag o ddaioni. Beth d&l i ni geryddu ein plant am fai ag- ydym ni ein hunain yn euog o hono ? Nid yw addysgiadau crefyddol werth dim heb i ni weithio allan eu hegwyddor- ion yn ein bucheddau ein hunain. Byddant fel taflu pel yn erbyn mur, yn dychwelyd yn ol yn ddieffaith ar bob eynnyg. Mae fy nghymmydoges, Nanws Pengwastad, yn ofalus annghyffredin i ddysgu gweddiau byrion i'w phlant pan y byddont ynieuainc; ond byddai yn well i Nanws ddysgu ufydd-dod iddynt, oblegid, Na, na," fydd y gair cyntaf ddaw o'u geneuau pan geisio hi ganddynt wneyd rhywbeth caiff aIw arnynt ddwsin o weithiau cyn yr ufydd. haont i wneyd un peth a geisio hi. Ni welir Nanws ond lled anaml mewn llan na chapel, nac un He o addoliad cy- hoeddus ond clepwledd sydd yn taraw ei harchwaeth hi oreu. Bydd Difraw, ei g&r, a hithau, yn hynod ofalus i anfon eu plant i'r Ysgol Sabbothol yn gysson ond yn lie myned i'r Ysgol, bydd rhai o honynt yn yQQgyssyllfu gyda phlant drwg ereill ar hyd y caeau, pan y byddai y tad yn y
NA FYDD BYW I TI DY HUN.
News
Cite
Share
NA FYDD BYW I TI DY HUN. (O'r Christian Penny Magazine.) A It ochr y. mynydd draw y mae yn treiglo i waered gor- nant arianaidd ymddangosa o bell fel ysnoden o arian, gan redeg a llamu wrth frysio i waeared yn hoenus a diofn. Dos, a gofyn i'r 11amwr beth y mae yn wneyd. "Fe'm ganwyd," medd y gornant, yn uchel ar y mynydd ond yno nis gallaswn wneuthur un daioni; ac felly yr wyf yn brysio r waered, gan redeg lie y gallaf, a llamu lie mae raid; ond yn prysuro i waered, i ddyfrbau y dyffryn lit. T"" hyfryd, He gall yr anifeiliaid sychedig yfed, yr ehedyd*1 byncio ar fy nglan, a minnau i droi y felin at wasanaet'1 dyn, ac yna ymarllwys i'r ufon fawr, a ddyg- ar ei mynwe* longau ac ager-fadau, ac yn y diwedd, neidio i'r cefnfor, i gyfodi drachefn yn dartb, a dyfod yn ol eilwaith yn y cymylau i'm mynydd genedigol, a byw fy mywyd byr drosodd drachefn. Nid oes ddafn o ddwfr yn dyfod i waered ar liyd fy vhedle, nas gellir ddarllen yn ei wyneb dysglaer, Nid oes un o honom yn byw iddo ei hun." Dywed yn awr wrth y seren unigol a groga yn ngwagle y nefoedd bell, a gofyn i'r dysgleiriwr a ianaidd, beth mae yn wneyd yna ? Y mae ei llais yn dyfod i waered ar hyd llwybr y goleuni, ac yn llefaru, Yr wyf fi yn fyd mawr- eddog; gosodwyd fi yma yn nechreu y greadigaeth. Yr oeddwn I yn mysg ser y boreu a gydgânasant-yn mhlitlt meibion Duw a orfoleddasant, pan grewyd y ddaear. Yma yn mysg ser y boreu yr wyf yn sefyll, i gadw bydoedd ereill yn gydliwysedig, ac yn eu lleoedd priodol. Y mae genyfforoedd a mynyddoedd, ac yr wyf yn cynnal myrdd- iynau o fodau anfarwol ar fy mynwes. Yr wyf hefyd yn anfon fy mhelydr dysglaer lawr i'r ddaear, ac y mae y marwr, pan yn cyrameryd gafael yn y llyw, yn sefydlu ei lygad arnaf fi, ac yn cael allan ei fFordd adref dros y m6r llydan. Yn mhlith afrifed Iuoedd fy nghyd-sar, a ddaeth- ant allan yn nghyfwng mawr y greadigaeth, nid oes un yn byw ac yn dysgleirio iddoei hun. Ac fel hyn y mae Duw wedi argraffu ar y rliosyn a berarogla JT awyr, ar yr awelon a siglant y blodeuyn ar y gorsen, ar y defnynau gwlaw a chwyddant yr afon fawr- eddog, ar y gwlit/iyn a adiona y llysieuyn dystadfaf yn yr anialwch, ar y mor a sigla y morwr yn ei ystafelloedd, ar bob crag-en a leelia yn llochesau y dyfnder, yn gystal ag ar yr haul mawr, yr hwn a wresoga ac a adiona "filiynau o greaduriaid ydynt yn byw yn el oleani-ar y rhai hyn oil y mae wedi argraffu, Nid oes un o honom yn byw iddo ei Ijuit." Ac oa myni, ddarllenydd, gaiifod liyn mewn Uytliyren- au mwy eglur a hynod fytli, dos i ardd Gethsemane, a gwrandaw ar y Gwaredwr mewn gweddi, ac angel Duw yn ei gynnorthwyo. Darllen ef ar fryn Calfaria, lie mae llais, megys pe bai holl leisiau y greadigaeth wedi cydgyfarfod, yn cyhoeddi, mai y weithred uchaf a godidocaf a all yr Anfeidrol wneyd yw, "gwneuthur daioni i ereill-byw nid iddo ei hun!" Coleg Caerfyrddin. C LEWYS. win ■ will —■BBMfHwaiwa—warnw—mmmmmmm