Y Celt

AGORIAD EISTEDDFOD GADEfRIOL ERYRI. Dan nodded awen heddweh—y gwreiddia Gwir ryddid mewn liarddwch A gwna yrnlid llid i'r llwch, A llawn noddir llonyddwch. Amser ar fyrder afydd-y gwelir Golwg tra yt-blenydd Pob rhyw ddol maenol a mynydd Lenwh'a dawn goleuni'r dydd. Hen Walia Ion a welir-fel diwyd Flodeuog fErwythlondir; At addysg fe'n tueddir, A'i phlant liofi oleua'n tir. Manberis. ALARCH GWYRFAI. APELIAD AT Y GWRTHGILIWR. Wrthgiliwr, O! rho'th galon—i gredu Y Gwaredwr fEyddlon; Mae'r lesu yn llaeddu hon- O'i gara fe gei goron. Tro'n union at dy dirion Dad-lyno Cyfanedda'n wastad; Dy gynal mewn anial wlad, Dy gadw wna dy Geidwad. Ymswyn dreulio dy amser-i bechu Mewn buchedd ddrwg, ofer; Dy oes, ie, dy einioes fer, Yn ddi-Dduw na ddiwedder. Gwynfe. R. DAVIES. PUM' PHENILL A gyfansoddwyd wrth ymadael o Gorris, ynghyda. thri Englyn i Mr. WILLIAMS, y gweinidog. Boed tangnefedd iti Gorris, Tlysaf fan trwy'r eang fyd,. Mae y creigiau a'th amgylchant Fel rhyw berlau gwerthfawr drud Mae yr olwg ar dy frynian Yn creu hiraeth dan fy mron; Pan yn 'madael o'th gyliiniau, Curo'n drwm mae fy nghalon. Y mae ynot dri pheth h off us Gan fy enaid, oes, gwir yw Sef 'r eglwysi sy'n dymherus 'Yn dy fynwes di yn byw Y mae un yn Aberll'feni, Abereorris mae yr ail, Ac un arall newydd eni Yn nhop Corns—tair diaih Dwys feddyliau sydd yn pwyso Ar fy nghalon fel y plwm, Mae fy enaid yn och'neidio, Traetha hefyd hiraeth trwm Dros fy ngruddiau rhed y dagrau Wrtli ymadael o'ch cwmni, Hwyrach na chaf byth gan angeu Weled neb 0 honoch chwi. Ha, gyfeillion rhoddweh imi Ddyfod atoch ambell dro, Er y gwyddoch fod fy nghartref Yn mhell draw o'ch hawddgar fro; Dywedjif wrthych fod fy nghalon Yn rhyw sibrwd dod yn ol, I gael gwel'd fy hen gyfeillion, Ac i'w gwasgu yn fy nghol. 'Nawr rhaid imi, er mor anhawdd, Fyned i Gaerfyrddin draw; Er hyn mae gobaith yn fy enaid Y cawn eto ysgwyd Haw; Am eich caredigrwydd, gfeillioii, 'Rwyf mewn dyled dros fy mhen; D'wedaf, ar eich holl ymdrechion, Bydded llwyddiant byth.. Amen. Callach gwr, na chyfaill porach—chwi Ni welwch ragorach; Chwiliv/ch, ni chewch ei lawnach, Na chwaith 'i un dyn duwiolach. Gweithiwr a phregethwr iiiedriis Fugail, hefyd, hwylus s Traetha ei bethau'n ddestlus, Swynol ei lais a. melus. Dysg nwyfianfc nefawl i'w eglwys—Crist A'i groes idd roddi pwys Blodan braf Salem ddengvs I bob dyn, nes codi blys. Corris. JOHN EVANS (Iago Leiaf).

raddau helaeth ar eich lljpv chwi. Y mae ar eich Haw cbwi i luosogi ei dderbyn wyr. Y mae ar eich llaw chwi i gasglu y talion a'u hanfon yn brydlon i'r cyhoeddwr, fel y gallo dalu y treuliadau, a pharhau i'w ddwyn allan yn brydlawn a rheolaidd ac y mae ar eich Haw chwi i raddau foddhan y derbynwyr, drwy ofalu am anfon eu rhifynau iddynt yn ddiogel a phrydlor,, fel na bydd iddynt gael achos i gwyno. A chredwyf mai chwi fel dosbarthwyr sydd yn cael mwyaf b elw am eich llafur gyda'r CELT. AC OS oes ambcll ddosbarthwr mewn Ileoedd gwledig wrtb gael yehydig o drafferth i anfon y rhifynau, a chasglu, ag anfon y talion, yn cwyno ei fod yn cael rhy fach o dal am hyny, cofied fod mwy, a gwell na chyfoeth lawer, iddd i'w gael yn yr addewid: "Yn gwneiii.b'ut* daioi.i IJtJ ddiogwn «sr!\s yn ei isr> n bryd y raedwn, 0' ddiftygittju" A byddfd i chtvifchau y GOlIEBWiH barlnu Jvn flyddlawn gyda eich ysgrifau, pa iui sydd yn dyrohafu y werin o dywyllwch anwybodaeth i oleum anrhydeddus, gwybod- aeth, rhyddid, a dyrchafiad. Bydded-i chwi y.-tyried y bydd eich ysgrifu) yn cadw eich cymeriad yn fyw,yti yr oes rseu yr oesau a ddaw. Ac oddiar yr ystyriaeth hyny, ym- drechwch ysgrifenu odd'ar egwyddorion cywir, pa un bynag al ar bynciau gwladol ai crefyddol y bydd eich ysgrifau. Ie, pe na byddai yr jSvrril ond hanes eyfarfod bychao, ni ddylid pgrifen ugair o dan lywodraeth cenfigen, oblc-gid byddai i un telly wrth geisio boddhau ci nwydauei hunan am fynyd awr, greu angbj dfod a digofaint mewn llawer am fisoedd, ac efallai am oes. O'r ochr arall, ni ddylid gorganmol, yti enwedig os bydd y gwrtbddrychyn salw, oblegyti bydd hyny, nid yn unig yn tynu adgasrwydd y lluaws, ond liefyd yri tynu amheuaeth am eich gcirwiredd, neu eich cymhwysder i farnu. Felly byddwch onest i roddi parch lie mae parch yn ddyledus. Chwithau y DKIUiYXWVit ymdrechwch gael cymaint a allwch o rai o'r newydd i dderbyn a darllen y CELT, yn lie gwario ell harian a'u hamser gydag arferion iselwael, pa rai sydd yn eu darostwng, nid yn unig fel cenedl, ond hefyd fel bodau rhesymol, a chyfrifol am eu -hoil ymddyg- iadau i'w Creawdwr. Mae amser wedi bod pan nad oedd ond ychydig o newyddiaduron, ae nid oedd ond ychydig iiwn yn gallu eu cael. Qlld yn awr y mae dyddiau gwell wedi gwawrio. Nid vn unig y rnae bron bawb yn alluog i ddarlJeu newyddiadur, ond liefyd yn alluog i dderbyn-un. A dyraa y CELT, fel trysorfa iddynb o wybodaeth wladol a chrefyddol, i'w gael bob wythnos, -am y pris isel o geiulog y rhifyn Gobeithio y bydd i bob un jmdrechu a'i hoil alia o blaid y CKLT fel cyfrvvng i ddyrchafu rhinwedd, a rhyddid .gnludol a chrefyddol, i ddysgieirio fel lwrlau yii pin gwlad hyd neB y byddo aw: bus amser wedi Pv fyll,—J. Jones.