Welsh Newspapers
Search 15 million Welsh newspaper articles
2 articles on this Page
Hide Articles List
2 articles on this Page
Y FFYNON.
News
Cite
Share
Y FFYNON. Rhyw forwyn sy'n estyn yn wastad,—yn rhwydd Ei rhoddion i 'r hollwlad Yw y fyw ffynon fad, Adlonol ei dylanwad. IAOO THCRYN. Y LLOER. Lwmp 0 auf, neu lamp arian—oleua Yn liwdeg holl anian Yw y ber fawreddog lan, Syw acres y nos eirian. lAoo TEGRYS. PUM' PENILL Er coffadwrlaeth am y ddiweddar Grace Roberts, High street, Penmaenan. 0! mor felus vw adgofio Bywyd dedwydd liyd y bedd "Ein cyfeillion a'n pertli'nasau, A'n rhagflaenant tua'r wledd Wedi myn'd trwy ddyrys droion, A'u cyfarfu lawer tro, Tcimlwn awydd pendeffynol Am gydrodio yr un fro. Bu ein chwaer mewn tywydd garw, Fel y dde'rwen ar y ddol, Hi ymleda'i breichiau'n dawel, Fel i dderbyn 'storm i'w chol; Yn mha dywydd bynag bvddai, Canai'n fellH!, Iddo Ef," 'Roedd bob ton o gystudd gafodd, Fel o'i thu i fyn'd i'r nef. Cefnu wnaeth ein chwaer Grace Roberts, Ar gyfeillion goreu'r Ilawr" Er mor ffyddlawn gwnaetliant weini Iddi hyd ei holaf awr,; A cha'dd Iesu'n un a'i eiriau, Fel ei cafodd drwy ei hoes. JDyffryn tywyll cysgod angeu, Iddi'n oleu hwn a droes. Y mae colli'i gwedd hawddgarol, Yn deffroi adgofion hi, Am yr^jriau difyr dreuliem, Wrth fwynhauei chwmni en; 'Roedd ei broil yn llawn tynerweh O'r futh naws bawddgaraf fu, Ond bu raid er hyn ffarwelio, A'r hoff chwaer oedd un mor gu. Briod hoff!' paham y wylwcli ? Chwithau'r plant na fyddwch ffol, Nis gall dagrau nac och'neidiau Byth ei galw yma'n ol; Er mor ddysglaer ei cliymeriad Ar y llawr tra yma'n byw, Mae hi heddyw'n deg yn nghoron Aur gyfryngol lesu gwiw. Garhirn, Llanfairfeclian. lOAN MENAI. C E N F I G E N. [BUDDUOOL]. Pe byddid yn gofyn am gael cglurhad Ar beth yw cenfigen—ei melldith a'i brad, Dyyedwn mai balchder ar dan ydyw hon, Tamjnalais yn llosgi yn fflam dan y fron. I gyflwr yr angel syrthiedig hi wnaeth Y nefoedd yn uffern-y rhyddion yn gaeth, Agorodd drueni a'i Haw gadarn, gref, G wnaeth gythraul i anwn o angel y nef. Nid hir y btir ddaear cyn teimlo ei brad, Pan sathrodd obcithion dynoliaeth dan dra'd' Trwy Eden agorodd ffordd lydan o wae, Ffyrdd rhinwedd a bywyd lii ddaru eu cau. Hon gyntaf arweiniodd farwolaeth ei liun, I daro ei gleddyf drwy fywyd y dyn, A llawer bro brydferth o'r ddaear a gaed, O'i herwydd 'rol byny yn fcusydd y gwaed. Y mae gan genfigen ddau lygad y fall, Gwel feiau ag un, a rhinweddau a'r llall; Un mawr a chwyddwydrol yw llygad y bai, A'r llall pan edrycha fynycha sy'n nghau. Pan welodd cenfigen Iacliawdwr y byd, Ni welodd mewn Duwdod end pechod i gyd; Dyn glwtb, yfwr gwin, a llygredig bechadur, Yn lie gweled Duw, hi welai'r creadur. Pan fyddo cenfigen yn fawr iawn mewn dyn, Mae'r dalent fel rheol yn liynod ddilun; Corachod mewn meddwl afwelir bob pryd, Yn ceisio dorostwng enwogion y byd. Yn lie ceisio dyfod eu hunain yn fawr, Ymdrechant gael eraill o'r uchder i lawr Ond er eu holl ymdrech y rhai'n ant i'r lan, A hwythau adewir yn union 'run man. Y galon sy'n nytble eenfigenni fedd Wybyddiaeth am gysur dedwyddwcli a hedd Fe fwyty cenfigen holl bleser y dyn, O'r diwcdd fe lynca y galon ei hun. Fe wawria diwrnod ar ddaear ein Duw Pan na chaiff cenfigen 'run lanerch i fyw; Bydd meddwl a clialon dynoliaeth mor bur, Cenfigena gleddir-arddelir y gwir. Coleg Caerfyrddin. J. If, THOMAS. PENILLION I Sarah Evans, merch i Mr. John Evans, Sciwen, ar gyflwyniad tysteb iddi, sef Gweithiau pcnw ccrdd Gwalia, am ei pharodrwydd i wasanaethu mewn cyngherddau, ac eisteddfod au, fel cyfeiles. Mae amlbell i deulu yn addurn l'rardalllc byddo yn byw, Un felly yw teulu John Evans, Fel pren adnabyddir ei ryw Ni ffrwythau sy'n pure cymdeithas, Fe'u profwyd yn addas cyn hyn, Moesoldeb a'i grefydd sy'n dangos, Mor atnlwg a dinas ar fryn. Mae Sarah o'r eyfryw gymeriad, A gwrthddrych fy nghaniad yw hi, Mae'n hanu o deulu buclieddol, Cerddorol, anrhydedd a bri; Anrhegwyd y feinwen a thysteb 0 Emau Alawon ei gwlad 0! dysged 'r Alawon bob sillaf, Ac yna bydd deilwng o'i thad. I fynu esgyned y fanon, Enilled anrhydedd a clilod, A dringed binaclau cerddoriaeth, Drwy ymdrech cyrhaedded ei nod: Gwrtcithied bob talent a gafodd, Er iddi wneyd pob uu yn ddwy, A'u treiglo trwy ddyffryn llenyddiaethr Bydd gobaith y deuant yn fwy. Mae clod yn ddyledus i'r teihvng, Bob amser gan feibion y gan, Ac felly mae Sarah ddirodres, Enillodd eu serch oil yn Jan Rhoi anrheg sylweddol a wnaethant 0 weithiau'r anfarwol Bcncerdd Sydd o hyd yn para yn newydd, FeIyrYwen sy'nfythol werdd. Boed ei bywyd yn rliidweddol, A defnyddiol tra yn y byd Fel del yn gyfeiles enwog, Einioes gyflawn ar ei hyd 0 peidied ag anghofio'r rhoddion,, A gafodd gan gyfeillion mad, Ac edrych wnel i'r graig lle'u naddwyuV Fe fydd hyny yn wir fwynhad. I'w herbyn na ddeued awelon, Ond chwythed pob awel o'i thu, A hwylied ei henaid anfarwol, I'r wlad gyfaneddol sydd fry Ac yno ca cliwareu ei tlielyn, Am oesau dirifedi'r dail, .Wedi ei golchi fel yr eira, Y'nghlwyfau dyfnion Adda'r ail.. Sciwea, LLKW L£¡Wvw.. to
O'M HAWYREN.
News
Cite
Share
O'M HAWYREN. TEEM AR GWRS Y BYD. MR. GOL. Yn sicr i chwi, Syr, ni bu adeg mor isel, cyfyng, tlawd, a phrud daiddar y wlad er's blynyddoedd, ag ydywhi y dyddiau hyn. Trowch eich gelygen i'r cyfeiriad afynoch, pa un bynag ai gartref ai oddicartref, yr ydych yn cwrdd a'r un arwyddion, ac yn clywed yr un cwynion a chri. Beth fydd y terfyn, mae yn an- hawdd iawn gwybod, a pha bryd y tyr y wawr, sydd yn ansier liollol. Pan y trown ein golygon tua Ffrainc, yr ydym yn canfod mai nid rhyw glir iawn ydyw ei ffurfafen. Y mae Mac. Mahon wedi rhoddi ei swydd i fyny, am y rheswm nas gallasai arwydclo ei enw i ddi,swyddo dynion o'r fyddin, y rliai y tybid eu bod yn anffafriol i'r gallu sydd yn a wr yn llywyddu. Nis gallwn lai na chanmol Mac Mahon am ymddiswyddo yn hytrach na gwneyd yr hyn yr oedd efe >- yn eiystyried yn annheilwng. Y mae un arall erbyn hyn wedi ei ddewis yn ei Ie, amser a esbonia ai doeth y dewisiad. Pan yn meddwl am ein gwlad ein hunain, nid oes genym ddim i ymffrostio, ond yn hytrach i blygu pen a chywilyddio, 'Y mae genym yn awr ddau ryfel ar ein llaw, ac am un o honynt, nid oes yr am- heuaeth leiaf nad edrychir arno gan y dynion goreu fel un annheg ac anghyf- iawn. Pwy a aiff yn gyfrifol am y treuliau? 0 yr Indiaid a raid dalu am y rliyfel yn Aifghanistan. 0 felly, nago medd yr Indiaid eu liunain, ac nid yw yn deg iddynt dalu ychwait.h. Yr wyf yn gweled fod yna nifer o Indiaid ag sydd yn byw yn Llundain, eu bod wedi gwneyd protest; yn erbyn i gost y rhyfel gael ei daflu ar gefn India. Ond os ns. thai India, pwy dal ynte ? Wel, mae yn debyg mai ti a finau a raid wneyd ddar- llenydd. Buaswn i yn ei gweled hi yn eithaf teg i'r rhai sydd yn awyddus am ryfel, iddynt hwy dalu traul y rhyfel eu hunain, a dynion heddychol i fod yn rhydd o djreth yn y mater hwn. Ond druan o honom, y mae arnom ofn na ddaw hi ddim fel yna. Y mae'r costau sydd yn cymeryd He yn ei berthynas a rhyfel yn ofnadwy i feddwl am dano. Y mae yn gywilydd i feddwl am wlad Grist- ionogol yn talu y fath symiau o arian ac a delir gan Brydain, am ddim ond tywallt gwaed. Y trydydd ar ddeg cyfisol, y mae y senedd yn cwrdd. Ac y mae yr eistedd- iad i gael ei agor—y cwrdd i ddechreu i7 lieb gael ei lagyoiadroddi gan araetli o