The London Welshman

r OT fl Swiss Tears, I II I I | 17 Days, £ 7 I7s. 6d. hi I I. Norway Cruise, III I I^H July, 3 Days, JC.9 I9s. 6d. I II I R | Particulars — SECRETARY, ■ B ■ I ■ I I Free Church Touring Guild, ■ IWII 1U1 Memorial Hall, Farringdon Street, E. C.

WELSH COLLEGE GRANTS. The Welsh Parliamentary Party met on the 3rd instant, for the purpose of consider- ing the reply of the Chancellor of the Exchequer to the deputation which waited upon him the other day in support of the application of the Welsh University College for increased Treasury grants. Sir Alfred Thomas presided, and the attendance included Messrs. Brynmor Jones and Herbert Roberts (the secretaries), the Right Hon. D. Lloyd George, Messrs. Herbert Lewis, Wynford Philipps, Ellis Griffith, David Davies, William Jones, Clement Edwards, Llewelyn Williams, Sidney Robinson, W. Brace, Owen Philipps, Thomas Richards, and John Williams. Mr. Frank Edwards was prevented from attending the meeting as he had to accom- pany the other members of the Post Office Select Committee on a visit to St. Martin's-le- Grand and Mount Pleasant, to inspect postal work. Mr. Asquith's reply was discussed at some length, and eventually, on the proposal of Mr. David Davies, seconded by Mr. Ellis Griffith, it was unanimously resolved— That the deputation of Welsh m.mbers, having waited upon the Chancellor of the Exchequer, and having received from him a sympathetic reply upon the question of increased Treasury grants to the Welsh colleges, recommends the principals of the three colleges to confer together with a view to formulating a specific request for increased grants to the three Welsh University Colleges. They further recommend that this request, having been approved by the Councils of the respective colleges, shall be submitted to the Welsh members for their consideration. The subsequent action of the Welsh Mem- bers depends to a great extent on the unanimity with which the college authorities will meet the request thus submitted to them. Mr. Asquith's Official Statement. Mr. Asquith, in response to an application by Sir Alfred Thomas, the chairman of the Welsh party, has officially stated his reply to the deputation which waited upon him on the 27th April, 1906, with reference to the grants in aid of Welsh colleges in the following terms :— The Chancellor of the Exchequer acknow- ledged the value of the work being done in Wales in the matter of University education. He deprecated the notion of dealing with the question on the basis of a debtor and creditor account between Wales and the rest of the United Kingdom, but that if such a calcula- tion is made it is necessary to take into account the building grants which have been made out of the Exchequer to Welsh colleges, no similar grants having been made to colleges in England. He was, however, willing to zn I consider the claims of the Welsh colleges on the basis of their needs and the value of the work they are doing He asked for detailed information with reference to the pecuniary position of each of the colleges which would enable him to judge to what extent, if at all, the present sums contributed by the Exchequer are inadequate, and how far they were respec- tively willing to submit to the conditions laid down in the Treasury minute. When this had been supplied he would give the matter his sympathetic attention.

law ddoeth a gofalus y Parch. Roger Edwards, oedd ei hunan yn arweinydd per ond gwrthod- wyd lie iddynt yng nghasgliad diwcddarach y Methodistiaid Calfinaidd (1869). 77. LI.-Ic, ond a wyddoch chwi fod gan Ieuan Gwyllt law fawr yn narpariaeth casgliad 1869, ac mai efe yn bennaf a wrthodai fabwys- iadu y newidiadau prinion hynny, er fod craill ar bwyllgor y llyfr yn barod i'w derbyn.. A. M.—Gwn y dywedid hynny, ac y cadarn- heir yr haeriad gan y Rhagymadrodd i'r llyfr, lie y mae ti ardclull llenyddol mor amlwg a dim i'r neb a ddarllennodd yn ofalus ei Raglith adnabyddus a galluog i'w Lyfr Tonau Cyn- nulleidfaol." LL. LZ.-Pa gyssondeb oedd mewn newid alawon, a chondemnio y cyfryw newid ar emynnau ? A. M.—Hynny a adawaf i chwi eich dau geisio ei benderfynnu ryw dro etto. A da yw gennyf gael troi at fatter arall, sef cyflwr presennol caniadaeth. A dybygwch chwi ein bod ni y Cymry yn parhau i fyned rhagom yn hyn i'r graddau ag y gellid disgwyl oddiwrth uwch manteision a chynnydd mewn gwybodaeLh a gallu cerddorol ? H. LI.-Nid wyf ft yn sicr, i ddechreu, a oes rhyw lawer o'r cynnydd y cyfeiriwch atto, er yr holl fanteision ychwanegol. Mae'n wir fod yn y gymmydogaeth hon fwy a gwell darllenwyr t, ZD nag oedd yma ddeugain mlynedd yn ol, etto 0 ychydig sydd a wyddant fwy nag am elfennau ccrddoriaeth yn Uanfadryn. 'Dwn i ddim yn iawn beth i'w ddweyd am y canu fel y mae o gyda ni, mae o'n amrywio gymmaint. Tuag adeg Cymmanfa Ganu, pan. fydd John a'r cantorion wrthi o ddifrif, anhawdd fyddai dymuno ei well; ond unwaith yr aiff hi drosodd, syrthio yn raddol wneiff o drachefn i gyflwr isel a llwydaidd, fel o'r braidd nas gallech feddwl mai cynnulleidfa arall, hollol wahanol, sydd gennym. Y gwirionedd yw nas gall John, er cystled arweinydd ydyw, ddim cadw i fyny ragoriaeth gysson a pharhaus heb iddo yntau lafurio gyda'r canu bob amser fel eu gilydd. Yn lie hynny, am un ran o'r flwyddyn y canu cynnulleidfaol yw ei bobpeth, a'r rhan arall ym- daflu yn hollol a wna gyda'r canu corawl ar gyfer rhyw gystadleuaeth-neu gilydd. Y mae'r ysfa gystadlu a'r rehearsals diddiwedd yn ein capeli wedi myned yn bla, a thybiaf eu bod yn achos adfeiliad yn ein canu cynnulleidfaol. Buan y rhodder terfyn arnynt, a braidd na ddymunwn weled diwedd hefyd ar y Cymmanfa- oedd Cerddorol. II. J.—Pe gwneid i ffordd a'r Gymmanfa Ganu, ni a gollem ar unwaith y symmudiad cryfaf a welsom erioed yn Nghymru at ddiwygio ein caniadaeth. I-I: LL—Oni phrofais i mai drwg a dirywiad y mae hi a'r canu corawl yn eu hachosi yma. ? Pe'r ymroddet ti o ddifrif o'r naill ben i'r flwyddyn i'r Hall i'n clysgu ni fel cynnulleidfa, pa angen fyddai am Gymmanfa Ganu, a galw am a thalu i ddynion eraill o bell i ddyfod attom i'n harwain ? Fel y mae pethau, ti ac arweinwyr eraill y dosbarth sydd yn gwneyd y prif waith am fisoedd, ac yna daw y gwr cyflog- edig attom ar y terfyn, yn ddigon chwyddedig ei olwg a'i ddull, i gyhwfan ei ffon uwch ein pennau o'r pulpud, ac i'n difiasu a rhyw sylwad- au eiddil ag y clywsom eu cyffelyb ganwaith o'r blaen, neu, mewn geiriau eraill, i fedi ffrwyth yr holl lafur, ac i dderbyn yr anrhydedd—dr tâl! Credu yr wyf fi y ceid mwy o lewyrch ar fawl cyhoeddus pe gadewid i bob cynnulleidfa drefnu ei matterion cerddorol ei hun. II: ]--Hyn a wn i, mai i'r sefydliad hwn yn gymmaint a dim yr ydys i briodoli yr hyn a addefir yn gyffredin, sef rhagoriaeth ein caniad- aeth eglwysig ar eiddo Lloegr. A. M.—Haeriacl ag y byddai yn anhawdd iawn ei brofi ydyw dweyd ein bod yn rhagori ar y Saeson yn hyn, a pheth newydd i mi ydyw clywed fod hynny yn cael ei addef yn gyffredin. Ni cheicl yr un cerddor Seisnig a'i haddefai, a chredaf na cheid ychwaith yr un cerddor Cymr'eig diragfarn, a gafodd y cyfleusderau angenrheidiol i'w cymharu, a wnai yr haeriad. z;1 Mi a glywais fy hunan cyn hyn ambell Gymro safnrwth, mor anwybodus am reolau ac egwydd- orion cerddoriaeth ag ydwyf finnau amgyfrinion y gelf o seryddiaeth, yn honni pethau o'r natur yma, ond ni wyddwn o'r blaen fod dynion meddylgar fel chwi a goleddent yn ddifrifol yr un syniadau. J. I-f f.—Siarad yr wyf fi oddiar fy mhrofiad fy hun hefyd. A. M.—Ofnaf mai bychan yw maint eich profiad o ganu Seisnig. r. J-f I-Ai meddwl yr ydych chwi ynte mai'r Saeson sydd yn rhagori ? A. M.—-Dyddorol iawn yw'r pwnc o gym- hariaeth rhwng caniadaeth y ddwy genedl, a awgrymmir gan eich cwestiwn. Ond y mae fy amser i ar ben heno: cawn gyfle etto i'w drafod. (J'w barhau.)