The London Welshman

Am Gymry Llundain. Y FINSENT, Machreth, a Rhuddwawr oeddent brif binaclau yr Orsedd yn Aberpennar. DAW yr Eisteddfod i Lundain yn 1909, felly, chwi feirdd a chantorion, parotowch i'r frwydr. YR oedd saith o'r A.S.'od Cymreig yn bresenol yn y croesaw a roddai'r Ty Cyffredin i'r Ffrancod ddydd Sadwrn diweddaf. MAE Mr. W. T. Stead yn edmygydd mawr o weithiau Allen Raine," a dywed y gwna i Gymru yr hyn a wnaeth Syr Walter Scott i'r Alban. CWYNA'R Western Mail fod Machreth yn ysgrifenu "criced" am "cricket," ond paham nas gellir defnyddio "criced" yn ogystal ag Eisteddfods." CYHOEDDA Mr. Ffrancon Davies gyfrol ar- benig ar y gelfyddyd o ganu, a gwyr pawb am y Baritone Cymreig ei fod yn feistr ar y gelf ei hun. Bydd ei gyfarwyddiadau yn sicr o fod yn help i gantorion ieuanc, y rhai a wnant yn ddoeth i ofalu cael y gyfrol yn ddioed. YCHVDIG wythnosau yn ol bu'r Cymro ieuanc Mr. Edwin C. Jones ar ymweliad a Llundain pan yn teithio drwodd o'r Phillipines i'w gartref yn yr America, a deallwn yn awr ei fod wedi cyrhaedd yn ddiogel tu draw i'r Werydd. Mr. Jones yw arolygydd sefydliad argraffu y Llywod- raeth yn Manilla, ac yn Gymro pybyr, yn ysgrif- enydd craff, ac yn fawr ei barch yn y wlad lie y mae newydd ymsefydlu ynddi. DYWED Y Drych iddo ddychwelyd o'r Phil- lipines drwy y Dwyrain a chyfandir Ewrop, ac ni anghofiodd alw yn yr Hen Fam Wlad, lie y ganed ef. Gwelodd a chlywodd y Diwygiwr byd-enwog Evan Roberts, ac nis gellir peidio clywed Evan, ebe efe, oblegid y mae ganddo y llais goreu o bawb. Gadawodd argraff dda ar ei feddwl ei fod yn ddiwygiwr o'r iawn ryw, ac yn ■' llefarwr hynod. Y mae Mr. Jones wedi treulio pedair blynedd yn Manilla yn ngwasanaeth y Llywodraeth, ac y mae ganddo air da i'r Phillipin- iaid, y rhai sydd yn cymeryd at wareiddiad fel hwyaid at ddwfr. Maent yn dysgu goruch- wylion ac arferion gwareiddiad gyda buandra, ac addysgir hwy gan Newyrth Sam yn mhob crefft a chelf. 0 na byddai'n haf o hyd," ebe y gan Gymreig, a dyma wlad, yn ol adroddiad Mr. Jones, yn haf cyson o Ionawr i Ragfyr. Llon- gyfarchwn ef ar ei lwyddiant, a dymunwn iddo ef a Mrs. Jones a'r plant ddychweliad hapus i'w cartref yn y Dwyrain. Bydd Mr. Jones yn dychwelyd at y Phillipinos yn mhen ychydig wythnosau. "GWAITH Y DYFODOL."—Gohebydd, o dan yr enw Sais," a ysgrifena, Yr wyf yn cofio yn y flwyddyn 1857 i lyfryn bychan ymddangos yn y wasg o dan y teitl, Y Cymry a'u Cyflwr Crefyddol,' o dan olygiaeth y Parch. W. Williams, cyn-genhadwr dinesig. A all rhyw un o'ch darllenwyr ddweyd wrthyf pa le y gellir cael copi ? Byddai yn sicr o roddi goleuni i ni ar waith y dyfodol ynglyn a chyflwr crefyddol ein cyd-ddinasyddion yn Llundain." PRIODAS. — Caed priodas boblogaidd yn Nghapel Wilton Square ar y 3ydd o'r mis hwn, pryd yr unwyd Miss Elizabeth Bryn Williams a Mr. W. Gladstone Hughes yn bar dedwydd i dreulio oes gyda'u gilydd. Merch hynaf Mr. a Mrs. T. H. Williams, 19, Alwyne Square, Canonbury, oedd y briodferch, a gorwyres i'r enwog Barch. Evan Harries, Merthyr, ac mae Mr. Gladstone Hughes yn adnabyddus fel brawd i'r Parch. J. Elias Hughes, cyn-weinidog Wilton Square. Rhoddwyd y cwlwm priodasol gan y Parch. G. H. Havard, M.A., B.D., a daeth llu o gyfeillion yno i ddangos eu parch i'r ddeuddyn hapus, ac i ddymuno pob llwydd ar yr uniad. Gan fod y ddau yn adnabyddus i gylch eang o gydnabod yr oedd yr anrhegion yn ddrudfawr a lliosog. Ar ol croesaw cyfeillgar yn nhy rhieni y briodferch aeth y par ieuanc i Ynys Manaw i dreulio eu gwyl fel. YR EGLWYSI.—Seddau gweigion sydd i'w cael yn ein capelau y Suliau hyn, ac mae'r ymwaghad yn Awst wedi bod yn fwy nag arfer. Daw'r hanes o lanau mor Cymru ac o'r ffynonhau fod y lleoedd yn llawn Llundeinwyr, tra y mae nifer mwy nag arfer wedi taro tro i'r Cyfandir yn ystod yr wythnosau yma. Gorphwys yn unigedd y wlad y mae mwyafrif o'n gweinidogion, ac wedi'r trai presenol, a dechreu eto o'r llanw, fe'u gwelir hwythau yn ol wrth eu gorchwylion amrywiol. EGLWYS ST. MAIR, CAMBERWELL.- Ym- ddengys fod yn mryd brodyr yr eglwys uchod i gynhal eu cyngherdd blynyddol eleni eto yn y Queen's Hall fel y llynedd, ar y igeg o fis Hydref. Yn ol pob tebyg bydd i fyny a safon yr un gynhaliwyd llynedd. Clywsom eu bod yn bwriadu rhoddi o flaen eu gwrandawyr hufen cerddoriaeth, ac y maent yn ddi-ddadl yn haeddu cefnogaeth Cymry Llundain am eu hanturiaeth. Dymunwn iddynt fawr lwyddiant.

Japan has failed, and that the most bloody war- fare of modern times is to go on to a bitterer end. Japan's terms are said to be unacceptable to her adversary. And in one sense they appear very harsh and exorbitant. But when care- fully examined, and when the present state of things is considered without prejudice, that verdict upon the offered terms must be qualified. Russia brought the quarrel upon herself, and she has boen worsted all round. The terms upon which Japan is prepared to make a treaty are not so severe as the terms put forth by more than one European Power within the last half a century, and they compare most favourably with the terms which we in this country gave to South Africa. It is not to be expected that Japan will forego the prizes it is justly entitled to. Manchuria must be vacated, Saghalin must be conceded, and a sufficient money indemnity paid as will cover the cost of war to Japan. It is useless for Russia to shriek that these terms are too humiliating to be discussed, let alone accepted. Even France tells her that she ought to realise that she cannot reasonably expect any terms more favourable. The possi- bility of any further menace to the peace of the East has to be guarded against before every- thing, and the No territory, no war indemnity," cry of the Russian officials cannot be listened to for a single second. The Northern Bear deserves to eat the dust, and it must do it. Entertaining the French.-One hundred years ago we defeated the French fleet at Trafalgar, but the last spark of resentment has been quenched in the bosom of every Frenchman by the proceedings of the last few days. For a whole week Britain has been entertaining the officers and men of the French North Sea Fleet at Cowes, Portsmouth, and London. The festivities were crowned by the luncheon given on Saturday to Admiral Caillard and his superior officers in the Westminster Hall by the two Houses of Parliament. Never before did the two Houses combine to welcome foreign guests. Though it was the opening day of the grouse season, quite three hundred of our senators turned up to do honour to our illustrious guests. As was to be expected on such an occasion, compliments were plentiful, and the sweet words spoken by the Lord Chancellor, the Speaker of the House of Commons, and others found an echo in the Frenchmen's breasts. But the speeches of the day, however, were those of the Prime Minister and Mr. John Morley. Both were in the same vein, and both emphasised the same sentiments. Mr. Balfour did well to lay stress upon the significance of the gathering. "I regard this gathering," he said, speaking with great delibera- tion, "as a harbinger of peace-of peace in the East and peace in the West, of peace all the world over, and I am confident no greater security for the greatest of human good can be found than in the warm and perpetual friend- ship of two great neighbours, who in the past have found themselves very often divided, but will in the future, I believe, always be able to feel that their world interests are identical, that they have no rivalries over which they have to fight, that they have a good mission to perform, and that each in performing it continues under those peaceful conditions of which meetings like this are the greatest security." Both the Prime Minister and Mr. Morley emphasised another truth, that the fraternising of Britain and France meant no intrigue against any third Power, and the warning of the former to the platform, the Press, and even the Professional Chair, that it is from them that the greatest danger to the peace of the world arises, was most timely, and it is to be hoped some of his own supporters, as well as the Germans, will give heed to it. But whatever view other European nations may take of this fraternising of England and France, it is a cause of real joy to all patriotic Britons. The two are meaning to be allies, not enemies, and it is the best omen that the memory of the quarrels of the past should be washed away by ;a flood of welcome and good wishes.