Yr Herald Cymraeg

"Papùr Pawb;" rKLS CEINIOG. Rhif 120. Mehefin 15, 1907. an HLSION. DIFYRUB:- EpaDeAffric.. Ohwedlomaeth HmdwaidcL lihyfeododau DynoL Y Morgrug Gwynion. Gwerth v Midland Railway, Brwydr "heto Bleiddiad. Careg Filldir Paddy. Y Morgi a'r Mor-ladron, Camp Anhawdd. Dydd-nodio-n o Dymher fy Ngwraig. Llyffant Pwy? Ff'eitlriau Gwerth eu Gwybod, Y Ddyfais Ddiweddaf. I Wella Hen Amvyd. Meddyginiaeth yr Ugemfod Canraf, RHIAN Y RH08. (Gan Allen Rained Pennod XV.—'Yspail y Mor (narhad). Pennod XVI.—Y Owest. BALEDI HEDDYW. V.—Y Bardd. (Bard doniaeth.) CTRAETHEBION, DOIRGiELWCH PLAS DU. (Stori fer). MOESOJOHN A J AXE II. (Stori fer). TIPYN 0 BOBPETH, PROFEDIGAETHAU DIG ROLANT. Bhieiari heb ymddwynfel Dyl'sa Fo." (Stori fer). STREUON TAID. Dafydd Wirion Gail. (Stori fer). T ■ -==- I BLODAU BARDDAS. T TY AîTEULU f BARLUNIAU O'R FFASIYNAU. II Cvhoeddwr • — DANIEL REES, CAERNARFON. aSUTISOL: PRI8 SWLLT. y TRAETHODYDD CYLOHGRAWN SAFONOL OYMRU" SEFYDLWYD YN 1844 Gan y LEWIS EDWARDS, D.D., BALA, j ERTHYGLAU ( GAN BRIF YSGRDTENWYR CYMRIC CYNNWYSIAD EHim MAI. Cymundeb a Xatur. II. Gfin y Parch William Hobley. "Dewi o Ddyfed." Gan y diweddar Gwakh- mai. j Catholigaeth Ffraine. Gait B.U. Alawon GweTin. Gan Mr A. P. Graves. Alawon Qwerin Cymru. Gan y Prifathraw I Reichel. Pryddest Goffa "Gwyneddon." Gan M-r H. Iegaer Lewis. Tro Drwy'r Ardd. Gan Garddwr. Fy Mam. Gan De Profundis. Bywyd mewn Carcha.r. Gan y Parch J. W. Wynne Jones, M.A., Caernarfon. Nodion Llenyddol. Gan y Goiygydd. Anfoner pob Archebion WVTTDDTA'R HERALD Y GYMRAES. Y GYMRAES: Dan Oiygiaeth Ceridwen Peris. Cyhoeddiad Misol Darluraadol i Ferched Cymru. Yn cynnwys Y&grifau, Bardd- oniaeth, Dadleuori, Loginiaet-h, Gwyboda-eth j Qyifredinol, ac Adroddiad Unxleb Dirwestoi Merched Gogledd Cymru. Pria Ceiniog.—Cyf- I pob Ardhebion i E. W. EVANS, Ar- gpaflydd, Dolgellau. Y LLADMERYDD ¥ LLADMERYDD: Cyhoeddiad Misol at waauiaeth yr Ysgel Sabbothol, dan olyg- _W waauiaeth yr Ysgel Sabbothol, dan olyg- ia-eth y Parchn, Evan Davies, Trefriw I). M. Phillipe, M.A., Ph.D., Tylorstown, a D. Jen- kins, Mxis. Bac., Alxsrysltwyth. Pris i>wy Geimog. Yn ystod y fiwyddyn neaai ys-griff -nir 'I Esboniad Matthew,—y Maes Uafur, gan y Porch M. Margam Jones, Llwydcoed, a gofelir am i'r esboniad fod y cynnorbhwy goreu wydd yn boeibl ei ga-el i'r dosjarthiadau, ac i baratoi ar gyfer yr Arholiadau. Bydd v Parch Evan D&viee yn parhau i ysgxifenu Nodiadau Amryw- iol, yn y rhai y cedwi? y darUenydd yn gyd- •fcbvddTCS a phethau pwysicaf y dydd meswii beirnia.daeth a llenyddiaeth Feibiaidd. a phob darganfyddiad fvdd yn taflu goleuni ar y Gyf- .01 Ddwyfol. Yn "Nghwrs y Byd" gan Dr fillips ceir banes pob dargaufyadiad gwydd- ocol o ddyddordeb, a eylw ar ddadblygiad y 1[Jo8\d <1 wi dynol ymhob cangen o "wybodaeth a cbelf. Hebk-vr y gyfreB fissol hyn. ceir hefyd ysgrifau gan y Parchn. J. T. Jcaies, B.A.. B.D., Lianbrynmair; W. Eva-ixs, M.A., Pembroke Dock: Isaac Jones, Nant-glyn; H. H. Haghos, B.A., B.D., Caernarfon; W. T. Kllis, B.A., B.D., Porthmadog, a infer o Bre (jwtiiian pan y di"weddar Barch David Ja-mes, 1 Li&n€Tirw^. Cyfres o ysgrifa« »r yr Adgyfod- ga-n Dr Phillips, ac amryw o erthyglau er- aJU o-an rai o brif ysgrifenvs'yr y genedt yn Ne t. Ck>gledd Cymru. Hafyd parheir y Nodiadal] M Enistolan Pedr bvrl ddiwedd y Ma68 Elafur yr ysgrifas ar Daith y Pererin gan Mr R Wil- litar.S; M. A., BaJa; Box Hofclir^n Dafydd y Got, '4c., ^-c.—Dosbarthwyr yn eisien vmhob Ardal, Thref.—E. W. EVANS, Argraffydd Chyhoeddwr, DolgeUan. yZll 1 "• JLaa-liffe £ e ttiL. '> ftfeM'k Ms.. 3D.«ta»f4o* *«» w K** «0 w«eSSi Cti d} «fcajwia* ■WnsHf. v- M Mi &-s* tkmit tfaqfrmu fn tOMOutt iii iQmm MLJL maA mmms$ £ NVfc5l01f& f' VSMHi WALES. 100 **a» wsmm, m VUto I- ""iJ, a««?s^ swurtfc :0*v1S^ fiasfc 'iftoSsgeiir, ClcwHy, SftdsiSsspA,, S/?nte»e W*iKsamaea ;f!)f" 'h.>.ftJ\ kth, JlI,,1Ii\ 1I!t, VfftfCw^t^iioEftMWi'WsUsis '\Iu.; ,('J!"f.fj BeSb ^KoiMtKauan, IilaaAMiilMtjB, Fftrtlftloj, BsjV JDoLgs.ttyv Absyrwtwytht 'v'owyn^ gwVJMSit Y'ttrmouth, Lowestoft, SfosrfoEte .Sro*d»- f&t fit W;&A1;. uli lalaaftfe dMstuid wm Üii\L,)fj1'fT{¡I\i MAmwoKg, 18. zsefc ft I.<HOtl 3iMursan& v J:W Y fHUt tt. s Brentano's. mi *,}/ Bosks^ilerso t Ptiöt'OQkAH.=..i Scywsry. X{UlDä, "11, 'tu'nce, SewBawj- Kuanfe, Iwnjh 0wmc«B.. kMastift*. asul Jlg^, Ss«gife Wslsft. liofcJfwri *»»*> ;,};aJW¡ú WOMAN'S I'.NF.VIMNU 1"¡'H.[. TOWLE S TSL PflLS FOR FEMALES. QUICh i,r CORRECT ALL IKlUXiULAMTIES, REJIOV/J ALL OBSTRUCTIONS* AND RELIEVE THE IiIB. TRKSSJNG SYMPTOMS ho PREVALENT WITH THE G. BOXS 1/1 a it 2/9 (contains three litrtes the quantity;, V' all Chemists. Sent anywhere on receipt of P. 0.0. for & 2/10, by T. Tf) ie CO,, Ltd., Manyifacturvag ChemUtt J&SKISQBAM. Bejeart of Jmtiatl&n*, I,vurious and Worthless.

f^«TU I>il £ Ts XTy" T eTjlT IJ j ø. +- -<1" DiRGELWCH CRAIG YR HELI PENNOD XXXII. "Does gynon ni ddim amset 1 aroo yn y fan hyn," ebe y plisman. "EgIurwch chi pa hawl sydd gynoch chi i aros yn y ty yma ac fe Own i ffwrdd." "Does gynon ni ddim hawl o gwlywl," ateb- odd Morgan. "I ba beth y daethoch yma, ynte?" "I wneyd ein dyledswydd. Tlydw i wedi deyd wrthocr. chi unwaith yn barod lod y ddynes ddaru eich hanfon chi yma yn un o'r merched gwaetha. yn y -wlad, a digon tebyg ci bod yn chwerthin am eich pen a yn a"vvr. Ond, dim gwahaniaeth, mae yn rhy hwvr i woeyd dim rwan. Mae'r adar wedi hedeg." "Falia eu 'bod nhw, a fadla nad ydyn nft-w ddim," atcbodd If an. "Mae rhwbath yn deyd wrtha i na-d ydyn nhw ddim yn mhell iawn. Mewn gair, alla. nhw ddim bod yn mheli os gwelodd y boneddigion yna y cerbyd." Ciliodd yr olwg benderfynol oddiar wynoban y plismyn pan glywsant eu hunain yn cael ea galw yn foneddigion, a dywedodd yr hynaf ohonynt:—■ "Does dim amheuaeth na weison ni y oer- byd, ac erbyn meddwl am y peth roedd y ddytl- as yn ddychrynedig iawn pa« welodd ni." "Be ddeydodd hi wrthaoh chi?" "Poori i ni ddod yma ar unwaith, gan J Madron oeddach chi." "Ddeydodd hi rwbath awuli?" "Do." "Beth oedd q." "Mi ddeydodd am i ni beidio eich eymeryd. i'r ddalfa hyd nee y deuai hi a clmaneg o blicmyn i'n helpu ni.' "Da iawn yn -wir," ebe Morgan. "ROead arni hi eisio cael digon o arnsar i hedeg y lleill. Mae gin i amcan lie mae nhw." "Yn mhle?" gofynodd Ifan. "Os ydi y Son- eddigion yma yn foddlon i ni fyned yn mjaen gyda'r gwaith yr oeddan ni yn paratoi ar at gyfer pan ddaethon nhw yma, fe allaf eg)uro yn ddigon buan. 'J "Beth oeddach cl-ii yn ei neyd?" gofynodd un o'r plismyn. "Yn ceisio dod o hyd i'r ysiafedl yr netB Martha iddi hi o'r ystafell yr oedd wedl cloi ei hun ynddi. Rydan ni wedi oaiifod out y diangodd hi, a'r unig ffordd i'w dilyo ydi myned trwy ffenestr yr ystafell yr oedd isi jo ddi i ystafell atall." "Pam trwy'r ffenestr?" gofynodd y plieHftan. "Am mai dyna'r unig ffordd." "Beth am y drws?" '"Rydan ni wedi methu dod o hyd i ddrws er chwilio yn ddyfal am dros banner awr." "Dyna beth od. "Telis i erioed ystafell o'r blaen nad oedd ddrws iddi." "Na finna chwaith," ebe Morgan, "ond nid oes ddrws i'r ystafell yma. Dowch gyda mi, ac fe ddangosaf y lie. Aeth y pedwar i'r Ilofft, ac arweiniodd Mor- i gan y plismyn i'r ffenestr, gan d'dyweyd wrth- ynt am edrych allan drwyddi. "Welwch chi iIenestr odditanoch?" gvjfyni- | odd. "Gwelwn," atebodd y ddau heddwas. "We], trwy hona y diangodd Martha.* "Sut y gallai ddianc trwy'r lath le?" "Rydw i yn addef ei fod yn waith anhairdd," ebe MorgaD4 "ond bydded i un ohonoch blyga i larwr gymaint ag a all, ae ediych i fowa trwy y ffenestr. Fe afaelaf yn ei goesau rhag rooo pyrthio." Edrycho-dd y ddau blisman yn amheua ar Morgan, a deallodd yntau ar unwaith beth oedd yn rhsdeg drwy eu meddylian. "Raid i chi ddim ofni," moddai. "Dy.dw i ddim yn llofrudd eto." Chwarddodd y plisman hynaf yn anoomwyth, ond ni phetrusodd wneyd fel y dywedodd Morgan wrtho. "Beth ydach chi yn ei weld?" gofynodd Moa1- gan. "Ystafell wag." "Bhaff wedi ei rhwymo -W.-th y drws." "Y drws "Arhopwch am fy-nyd," ebe'r plisman, pn ymgripio i lawr yn its. "Cymerwch bwyll," ebe Morgan, "DOl nil f yd dwelt ar eich pen yn y pwll." Pv;ll ec),e -v Plismaii. "Gadewc.h i mi fyn'd i lawr fodfendd a.ra11. Y fawr "Bedi y matar?" gcfyn.-xid Morgan yn ddychrynedig. "Codweh fi i fyny mewn mynyd." Gwnacth y tri fel y dywedwyd wrthynt. &c yr oedd gwyneb yr heddwag yn wyn fel eira pan safodd o'u blaena-u. "Be sy'n bod?" gofynodd Morgan "Mae yna- ddynas wedi ei llofrnddio vn vr 1 -1. lw ystafell yna," ebe y plisman. "Bhedwch am raff ne rwbath, pa el i ni fyn'd i lawr." (Rhedodd Ifan i chwilio am raff, ac wedi ei rhwymo 3-11 ofalus wrtb ddarn o bren, a-ethant allan trwy'r ffenestr y naiif ar ol y Hall, v ffe .vr plisman yn nghyntaf. Cawsant dralferth fawr i fyned i'r ystafell isaf, ond yr osddynC yn j icuainc bob un ohonynt, ac yn bendorfyn-ol. Wedi myned i fewn, gwe-Isant ddynes yn go*. we<ld ar y llawr, a chad.ach am ei genau. Yr loedd yn welw iawn, ond canfu Morgan nad oedd wedi marw. "Elen ydyw," gwaeddodd Morgan. "Gwaith y diafliaid eto." i O dan ei ddv/ylaw ef daeth yr ei>eth a.ti ei hun yn y man, ac yn raddol' adroddodd hanre 7 ei charchariad, yn yr ystafell. Dywedodd i Martha a Vincent ei llusgo i'r ystafell pan oedd Morgan, Ifan, a'r plismyn yn y Ilofft. "Ond gofynodd Morgan yn syncdi. "ChlywEOn ni ddim twrw." "Digon tebyg," atebodd Elen yn wanaKhl. "Gwaith mynyd iddynt oedd fy nwyn yma." "Ond p'le mae'l' drws f.,ydd yn xa'wai;* yma?" "ÐYI:1: fo," atebodd Elen. "Ond dydi hwn ddim yn iunlle," ebe Ifan, oedd newydd fod yn ei archwilio. "Chi sydd ddim yn ei ebe Elen. "Ewch i lawr i'r ystafell sydd o dan hon, ¡V' yna codwch y carped sydd ar y llawr." Aeth un o'r plismyn yn ol trwy'r ffenestr, ac Ifan ar ei ol, ac yn fuan yr oeddynt yn yr ystafell islaw. "Dyma. y peth rhvfodda wclif i erioerl," obe y pusman gan godi y carped. "Weli di rw bath "^a we.la i, atebodd Ifan..can fvnod ar ei liniau ar lawr. "Di:\ £ ?an i, bedi hwn?" Tynodd ei fys byd gylch by cha n wedi ei wn- eyd yn y llawr; ac wedi rhoi 01 gyilell yn yr agen cododd ddarn o'r llawT coed, oddeaiu agen cododd ddarn o'r llawT coed, oddeaiu mnint hanner coron i fyny, ac yn y twll g-.vel- edd ddolen. "Dyma ni wedi gwel'd y trie o'r divredd." (meddai, gan roi ei fys yn y ddolen. Tynodd I yn galed ynddi, ond nis gallai syflyd dim. "Mae rhwbath o'i le," ebe y plismaH. -w --yo- -v f "Oes. Falla. ein bod yn sefyll ar y drws. Closia di draw dipyn. Dyna fo. Un cynnyg r eta" Tynodd yn y ddolen drachefn, a'r tro hwn cododd darn ysgwar o'r llawr yn rhwydd, a chanfu y ddau risiau yn arwain i rpvle tywyll. j "I lawr a ni," ebe'r plisman, gan danio matsen. "Helo, lie rydan ni yn myn'd rwan? Mae yma ddwy ffor." "O,m, fe ddyliwn," ebe Ifan, c'ae mae gin i amcan lie mae y ddwy yn myn'd. Awn i fyny rwan, a digon tebyg y byddwn yn mvn'd i lawr eto." Aeth y ddau i fyny grisiau llychlyd, ac yn ddiarwybod iddynt eu hunain bron, cawsant (Ill hunain yn mhresennoldeb Morgan, Elen, a'r heddwas arall. "Dyma ni," ebe Ifan. "Mae y prawf cyn- taf yn foddhaol, ac os ydan ni am i'r ail fod yn debyg, gora bo gyntp, i ni fyn'd oddiyma." "Ie b'le?" gofynodd Morgan. "I lap y mor." "Be nawn ni yno?" "Dal yr adar, os byddwn ni yn siarp." "Does dim ei&io i chi fod yn siarp o gwbwl," ebe Elen. "Mae nhw yn nglan y mor rwan, ac allan nhw ddim myn'd oddiyno hyd nes yr aiff y llanw i lawr." 'Yr ydych yn moddwliddyn fyned i Jan y mor trwy'r ogof?" "Ydwyf. Clywais hwy yn cynllunio. Yr oedd Margiad i fyn'd ymaith mewn cerbyd er nrwyn i chwi feddwl ma.i gyda hwnw y darfu iddyni ddianc. Nid oedd i fyn'd yn mhell, gan fod yn rhaid cael rhywun i wylio." "Alia nhw fyn'd i'r ogof o'r ywtafell yma?" "Gallan, yn rhwydd. Yn hon yr arferai y amyglars guddio eu pethau." « tfAc jydach chi yn inaddwl iddynt fyn'd i'r ogo!"?" "Ydwyf yn gwybod." "Ond beth a fwriadent ei wneyd a chi?" "Fy ngadael yma i farw o newyn." "Yn sicr, nid ydynt mor galed a hyny." "Maent yn ddigon caled i wneyd unrhyw beth. Dywedasant wrthyf cyn cychwyn ym- itith y gobeithient weled fy esgyrn yn unig pan ddeuent yma nesaf." "Cant eu siomi," ebe Morgan. "Llwyddas- an-b i ddianc unwaith, ond ni wnant eto. Rwan, beth fydda. ora. i ni ei wneyd?" "Tn ol fy marn i," obe Ifan, "y cynllun gora fydda i ddaii ohonon ni fyn'd trwr'r ogof, ae i'r ddau arall fyned i lan y mor y ffor arall." "Digon tebyg eu bod nhw wedi dianc rwan," ebe un o'r plismyn. alia nhw ddim. Dydi hi ddim yn ben llanw eto, ac alia nhw ddim symud o'r ogoi am un dwy a-wr." "Pam?" "Am fod ei genau yn 11awn dwr. "Felly, nim nhw yn ddiogel?" "Ydyn, ond rhaid i ni fod yn ofalus ne dodown ni byth yn ol o'r ogof yn fyw. Pwy ddaw gyda mi?" "Fe ddo i," atebodd Morgan. "A a, rydw i yn meddwl mai y peth gora i ti ydi oadw dy lygaid ar Mliss Prichard." "Fe ddo i," ebe'r ddau blisman ar -unwaith. "Ond mae y gwaith yn un peryglue iawn." HDim gwahaniaeth gen i," ebe y pli&man hynaf. "Does arna i ddim ofn gwnevd fy nyledawydd." "Sydw i yn dy gredu di," ebe Ifan; "ac mae yn ddrw» gen i mi feddwl yn ysgafn ohonot pan welais di gynta. Lie mae dy bistol cli, lLorgan 1" W-e-di oael lamp, n-eth Ifan a'r plisman i lawr y grisiau, ac a-eth y VI: arall o'r ty, Yr oedd Elen yn waiiaidd iawn, a phrin y gallai gerdd- «d; ond adfywiodd lawer ar ol mvned allan. Ponderfynodd Morgan aros gyda Elen, er eymamt oedd ei awydd am gydio yn ngwddf Vinoenrt. Ond gwyddai y cai yr adyn fwy na llon'd i fol gan Ifan. (I'w barhau.)

ECSEMA A GWAED WED! Ei WENWYNO. DAN DRINIAETH MEVVJS' TAIR YSBYTY. YN CAEL E1 IACHAU O'R DIWEDD GAN VKO' SEAWEED TONIC. Y mae y dystiolaeth gr.nlynol i effeithiol- rwydd rhyfeddol Veno's Seaweed Tonic mewn iiehos li'ym o ecsenta. a gwaed ,v*edi ei wenwyno yn ddyddorol. Yr wyf fi, George Albert Gough, o'r Prince of Wales Inn, Middle-row, Wolverhampton, yn %iyned ar fy llw i ddweyd fy mod am tlynydd- oedd lawer wedi dioddef poen ofnadwy oddi- wrth ecsema a gwaed wedi ei wenwyno, 2is drosodd i'r America, a thra yr oeddwn yno diodddfwn mor ofnacjwy fel y bu raid i fy ewythr fy strapio yn fy ngwely. Yr oeddwn fei gwallgofddyn, ac arferwn gripio allan ddarnau 0 fy nghnawd. O'r diwedd deaais ychydig yn well a dychwelais i fy ngh.i31 yn 'Wolverhampton, ond nid oeddwn wedi bod ddwy wythnoa gartref cyn myn'd yn waeth nag erioed. Er hyny, yr ydwyf wedi cael triniievh mewn tair o ysbytai gwahanol, ac wedi ci^ :< d allan o bob un ohonynt heb fy ugwella. X i fedrai doctoriaid wneyd lies o gwbl i mi, ac yr oedd fy nwylaw a'm gwyneb yn orchudd- iedig gan blorod a doluriau. Rhyw bedair blynedd yn ol cefais sampl o Veno's Seaweed Tonic, a theimlais fod y ddau neu dri dogn cyntaf a gymerais yn fy rhydd- haii ychydig. Yna dechreuais ei gvmeryd In rheolaidd, ac yn fuan diflanodd y doluriau a r plorod oedd ar fy nwyla;w a'nt gwyneb a fy nghorph yn llwyr, ac er pan y peidiais a'i gymeryd (bedair olynedd yn ol) ni chefais ddychweliad o ecsema. MG. A. GOUGH." Tyngwvd yn Wolverhampton, 14/4/06, ger fy mron i. H. WOODROFFE HILL. (Dirprwy Llwon). At. holt aSechvdon y croen a'r gwaed, Veno's Seaweed Tonic ydyw y feddyginiaeth ddiogelaf a'r gryfaf sydd yn wybyddus. Y mae yn iachau yr achosion gwaethaf o ddiffyg treuhad, afu marwaidd< ''gwagder, poenau yn y cefn, gwaed drwz, a gwendid menywol, ac y mae yn arbenig o dda at rwymedd parhaol. Pris Is lc a 2s 9c. gan boty fiery,Tlydd/ 'Am bifr^d-'i trwyadl a ckryfderi ifid oes gvffelyb iddo yn unman.

Yr oedd gwr ieuan-c ag oedd yn y tren yn awnevd gwawd o het hen foneddiges wrth hen foneddwr a eisteddai wrth ei ochr. "Fy ngwr- aio- i ydi hona," ebai'r hen wr ac fe odeyd is wrthi os y gvvisgai hi yr het yna y bvddairnyw flwl yn sicr o wneyd srwawd otioni.

Ligh, scones "I a re. wi B0Ivi*W6'4iA tnthe 0 *r

I DIRGELWCH PLA DU. Yr oedd morwynion Plas Du yn cael ysgwrs a'u gilydd yn y gegin amser te, ar oi diwrnod caled p waith yn paratoi ar gyfer dyfodiad y teulu adref o Lundain neu rywle. "Un ryfedd ofnadwy ydi'r forwyn newydd yma," ebe Jane Parri, y gogyddes. Mi al'lwn feddwl yn wir," ebe Ann Jontes. "EBe sydd o'i le arni, hi?" ebe Elin Wil- liams, fum i ddim yn 6iM ond rhyw air ne ddau hefo hi." Wei," ebe Jane Parri, mae hi'n meddwl i bod hi'n rhywun." "Ydi mae hi, ac yn rhywun go lew hefyd," ebe Ann Jones. "Faswn i ddim yn meddwl i bod hi yn un gas ychwaith," ebie Elin Williams. "Wei, 'dydi hi ddim yn gas, felly, chwaith," ebe Jane Parri, "nid dynfl, oeddwn i yn i feddwl." "Wn i brim am hynny," ebe Ann Jones, lase llawn cystal gen i rywun cag yn y ffordd gyffredin." "Be sy'n ga« ynddi hi ynte?" ebe Elin Williams. Wel," iebe Jane Parri, mae hi'n rhy -ddi&- taw o lawer. Gofynwch rywbeth id-di hi chwech chi ddim ond ie," neu "nage gyn- ni hi, fel tae, rwan. A cheisiwch dynnu egwrs a hi, mi welwch ar unwaith i bod hi yp medd- wl i bod hi yn rhywun. "Ie," ebe Ann Jones, "mi fum i yn siarad hefo hi hieddyw'r bore. Roedd hi wedi dwad i'r llofft lle'r oeddwn i wrthi yn gwneud y gwelyi a'r olwg fwya trist arni hi, fel tase hi wedi bod yn crio, wyddoch. A deyd y gwir yr oedd yn ddrwg gen i drosti hi. Mi at fy hun beth mor gas ydi bod mewn lie diarth, ynghanol estronied, a dyma hithe yn Saesnes wiedi dwad yma; i'n canol ninne, mae'n siwr i bod hi yn teimlo yn ddigon cas. Ond eitha peth iddi os nad ydi hi yn fodlon i gymryd cydymdeimlad pan geiff hi gynnyg arno To. ,'Dydi o ddim yn beth mor hawdd i'w gael yn y byd yma, fel y gall neib fforddio i daflu o i ffwrdd pan gan nhw ciawns arno fo." Nag ydi, myn dyn i I ebe Jane Parri, "0 leia, dyna fel y gwelis i betlv lie bynnag y bum i." "Ond be fu yn y Ilofft ar ol iddi, hi ckfrvpd yno atoch chi?" IebeElin Williams. "0, wel, mi ddeyda i chi," ebe Ann Jones. Fel y deydes i, 'roedd hi'n edrych yr un ffunuid a phetase hi, wedi bod yn crio, a. fedrwn i yn fy myw beidio a theimlo drosti hi rywsut. A dyma fi'n meddwl y Ibase hi yn leicio calel dwad yn ffrindie a rhywun, fel tase. Mi ofynnis iddi hi a oedd ami hi hiraeth. Nag œs,' meddai hi yn ddigoh sychlyd. 'Rydech chi yn edrych fel petaech chi yn anhapus,' medde finne. Ydw i ?' medde hi. Ydech yn wir,' medde finne, ac y m8.e'n dd-rwg gen < drosoch chi. Mi wn beth ydi bod mewn gwlad ddiarth fy hun, ym mhell oddi wrth fy ffrindie.' Roeddwn i yn disgwyl y bage hi yn deyd rhywbeth wedyn, ond ddeydodd hi ddim ond Diolch i chi,' mor gwta. fel yr oeddwn i yn siwr mai meindiwch ych busnes ych hun' oedd hi'n feddwl. Ac yr ydw i am i feindio to." A finne hefyd ebe Jane Pa.rri. Mi ddaru minne sylwi echdex i bod hi fel tase hi wedi bod yn crio, ac er mwyn CCiS740 codi i chalon hi. mi ddeydis yn o ysgafn am iddi hi beidio a phoeni, os oedd hi wedi colli i chariad, i bod hi yn siwr o gael un newydd yn i le fo rhagblaen. 'Doeddwn i yn meddwl dim ond am i lies hi, wrth reswm. Ond fooboi bach! be gwelsech chi y golwg gwnaeth hi! Roedd o yn ddigon i ddychryn dynes. A dyma hi yn deyd mwya balch nad oedd arni hi ddim eisio na chariad na son am gariad wrthi hid Rydw i yn siwr i bod hi wedi ffraeo a'i chariad ne wedi i golli fo rywsut neu gilydd. Mi aeth i ffwrdd oddi wrtha i yn syth, ac mi gwelis hi ym mhen ychydig funude yn crio i hochor hi. Wel, mae'n ddrwg gen i dros rywun mewn trwbwl, ond a'i thago hi na chymes hi dipyn o gysur pan geiff hi 0 F' "Ond wyddon ni mo'i thrwbwl hi," ebe Elin Williams, "'does wybod na basen ni yr un ffunud a hi ne waeth petasen ni In i lie hi Wn i beth am hynny," ebe Ann Jones. Mae hi yn rhy uchel i ffordd o beth cyn- ddeiriog. Mae hi yn darllen rhyw lyfre nad wn i ar y ddaear beth yden nhw—rhyw brint na fedra i neud na rhych na gwellt ohono fo." "Ydi, mae hi," ebe Jane Parri, "a pheth arall, mae hi yn medru canu'r piano M "Gwarchod ni! ydi hi yn wir ?" ebe Ann Jones. "Ydi, mi clywis hi wrthi hi ddoe, pan oedd hi yn meddwl y'n bod ni ddigon pell yn y pen arall i'r ty i jgyd." "0!" ebe Ann Jones, "mae'n rhaid i bod hi yn rhywun wedi'r cwbwl, ne fedre hi ddim darllen y llvfre diarth yna a chanu'r piano." Na fedre, mae'n siwr," ebe Elin Williams. 'does wybod pwy ydi hi a beth ydi i hanes ni Mae'n ddrwg gen i drosti hi os ydi hi yn anecL- wydd. pwy bynnag a beth bynnag ydi hi! Wel. mae'n ddrwg gynnon ni i gyd, mae'n i wr," ebe Jane Parri, "ond ar yr un pryd, gan mai morwyn ydi hi yma fel ninne, ddyle hi dd:m bod mor uchel a chwta wrth bawb." "Wel, na ddyle yn wir," ebe Ann Jfji), "yn enwedig gan y'n bod ni yn barod eyd- ymdeimlo a hi os ydi hi yn anedwydd u-t-v.,n gwirionedd." Ond 'd.vd: nawb ddim yn leicio deyd eu hanes," ebe Elin Williams, "yn enivediz wrth estroniaid, a 'dyden ni ddim oil estroniaid iddi hi, wrth gwrs. 'Does dim ond rhyw wythnos er pan ddaeth hi yma." Felly yr oedd yr yniddiddan yn mynd ym- ] ac". < Yn y cyfamser yr oedd y forwyn newydd wedi mynd nllan am dro, a daeth yn ei hol fel yr oedd Elin "Williams yn gorffen ei ham- ddiffyniad. u d5;-tawrv,fydd 'Wed:, icbdi hi ddyfod i fewn, ond gyda hynny daeth negea- ydd a thelegram yno yn dywedyd fod eisiau cinio yn barod erbyn naw o'r glocb. gan fod y teulu yndyfod adref y.n gynt na 'a bwriad. nl felly raid dechreu arni rhagblaen i gael pethau yn barod. Tiia hanner awr wedi wyth eyrhaeddodd y teithwyr a nifer o gyfeillion i'w canlvn, ac yr oedd cyffro mawr yn y ty gyda chael pethau yn barod ar eu cvfer, oherwvdd y prindcr rhybudd a gafwyd. Yr oedd y teulu yn frodorion o rywle yn Lloegr, wedi gwneud arian mewn masnach ac wedi prynu'r Plas Du a dyfcd yno i fyw. Ytr oedd ganddynt ■'digon o arian. ac yr oeddynt vn byw yn dra chostus. Yr oedd yno-un mabathairp fp-,ched, ac yr oedd dynion ieiiainc oedd yn mynd i 1-riodi dwy o'r merched wedi dyfod gyda hwy y ,noswaith hon. Yr oedd y mab tua phump ar hugain oed, ac yr oedd ers tro yn ol yr hanes yn wael ei iechyd. Anfonwyd ef i'r Cyfandir am dro. ac nid oedd ond newydd ddyfod yn ei ol. Nid oedd gúlwg afiach arno, ond yr oedd yn edrych yn dra anedwydd ac ancsmwyth. Tybid fod rhvwbeth wedi amharu ychydig ar ei feddwl, canys yr oedd y teulu yn cymeryd eofal mawr ohono. Mewn gwirionedd, nid oedd dim o'i le ar ymennydd y gwr ieuanc, ond yr oedd yn wir ei fod yn dra isel ei ysbryd. Wedi crvn brysurdeb. cafwyd pethau i'w lie, ac yr oedd y cinio yn barod ar gyfer pawb. Daeth pawb at y bwrdd, ond wedi iddynt eietedd, sylwyd fod un lie yn wag. A lie y mab oedd hwnnw. Diss?wy'!iwyd am dipyn, ond nid oedd y mab yn dyfod. Aeth y cwmni yn anesmwyth, a'r fam yn cnwedig yn gyn- hyrfus. Chwiliwvd y ty Irivyido. Xid oedd y gw ieuanc yno yn unman. G^lwyd y gwasan- aethyddion ynghyd 01] i'w ho'i a oedd neb ohonynt wedi i weled. Daethnnt hwythau i gvd ond un. Yr oedd y forwyn newydd ddi- eithr ar goll. Ni -svlwodd neb ar hynny ar y dochren. ond ni bn'r morwynion yn hir cyn sylwi. Dvwcdodd Jane Parri- wrth ei meisfcres nad oedd y forwyn newydd yno, ari y gallai hi fod wedi gwe'led y gw.r ieuanc yn rhywle. can nad oedd hi wedi bod gyda hwy yn paratoi'r cinio nac vn ei ddwyn i'r 'bwrdd, er fod hynny yn rhan o'i dyledswydd. ChwiKwyd am y forwyn newvdd, ond yn ofer. Yr oedd hithau wedi diflanna i rywle.

r ft k> V r-J \J VAy* §a gs §1 tn vjl Si ^<«%> ivt 1^ A roddasoch brawf arno? |

STREUON TAID DAFYDD WIRION GALL. Oedd" yr oedd yr hen bobol ers talwnt yn ddiniwed iawn, mae'n siwr/' ebe fy nhaid un tro, pan oeddym yn son am hen gymeriad- au, "ond 'dydi hynny, wrth gwrs, ddim Y" un peth a deyd mai ffyliaid oedden nhw ych- waith. Mae'r oes yma wedi mynd i feddwl mai hi ydi popeth. Mae'n hawdd ddigon iti yrwan daro ar gannoedd 0 bobol nad ydyn nhw ddim mor ddiniwed, ond y sydd er hynny yn ffyliaid glan mewn gwirionedd. Yr oedd ffyliaid ers talwm, mae'n ddigon gwir, ac mi fydd rhai bob amser. Yn wir, rydw i'n meddwl fod y doctoriaid yn deyd fod y ffyliaid yn mynd ar gynnydd yrwan yn gynt nag erioed cyn belled ag y mae cyfrif i'w gael. Ac yr ydw i yn siwr eu bod nhw yn deyd y gwir hefyd. Beth arall sydd i'w ddisgwyl ? Meddwl di sut y mae pobol yn byw yrwan. Mae'r ffyl- iaid yn y mwyafrif eisoes. Wyt ti'n ame hynny? Wei, mi ddoi i wybod yn amgenach toe, y ngwas gwirion i. Ryden ni i gyd yn fwy neu lai o ffyliaid, wrth gwrs. Ond mi ddaw'r dydd pryd y bydd hi'n waeth na hynny, a'r pryd hwnnw, y dynion call fydd yn cael eu cadw mewn dalfa gan y lleill. Peth digon difyr, mewn rhyw ystyr, fase ceisio dychmygu sut y bydd hi yr amser hwnnw, ond waeth heb. Mi ddaw yn ddigon buan, mae'n sÎwr, os na ddaw dyn o hyd i ryw alluoedd sydd heb dkleffro ytodcjo fo eto. 'Does dim siawns i' 'fywyd fel y mae o heddyw ddal yn hir iawn, mae hynny yn berffaith sicr iti. "Ond son yr oeddwn i am yr hen gymeriade diniwed a fydde yn y wlad ers talwm. Oedd, 'roedd llawer ohonyn nhw. Allet ti ddim deyd eu bod nhw yn ffyliaid hollol. Mewn rhai pethe 'roedden nhw yn llawer callach na'r Thai oedd yn eu cyfrif eu hunain yn gall iawn. Mewn pethe eraill yr oedden nhw yn rhyfeddol o syml a diniwed. Rydw i yn cofio un yn dda, Dafydd Wirion Gall y bydden ni yn i alw to. Ac un digri oedd o hefyd. Anodd iti ddeyd pa un ai gwirion ai call oedd o. Weith- odd o rioed yn galed felly, ond mi gafodd i damed yn iawn tra bu o. Hen lane oedd Dafydd, yn byw ar i ben i hun mewn ty bach yn y pentre. Fydde fo byth yn gwneud dim ond rhyw fan swydde, fel mynd i negee i hwn a'r Hall, dal pen ceffyl rhywun, a Thywbeth felly. Mi fydde yn cael hen ddillad gan bobol, ac yr oedd gynno fo stoc fawr o ddillad o bob math. Fydde fo a braidd byth yn dwad allan ddeuddydd nesaf i'w gilydd yn yr un dillad. Gan i fod o yn cael rhai gan bawb, wrth gwrs, fydden nhw ddim yn gweddu nao yn ffitio yn dda iawn iddo fo, ond 'doedd waeth gan Dafydd am hynny. Os medre fo fynd iddyn nhw rywsut, mi wnaen y tro yn iawn ganddo. Welthie mi allset feddwl mai hen berson wedi rhyw dorri lawr oedd o, acltos mi fydde yn rhodio o gwmpag mewn gwisg person. Dro arall, mi faset yn meddwl mai hen wr bonheddig wedi mynd yn ol yn y byd yn arw oedd o, ac yn gorfod gwisgo'r un dillad yn o hir ar ol iddyn nhw fynd dipyn yn llwyddaidd. Mi fu pobol ddiarth yn gwneud cam gymeriade go ddigri hefo fo fwy nag unwaith. Un tro, roedd o wedi cic-I siwt J^an yr hen Sgweier Gruffydd o'r Plas Coch. Hen gybydd go dost oedd y 'Sgweier, end roedd o rywsut wedi rhoi gwisg go lew i Dafydd. Y gwir am dani oedd fod y teiliwr wedi ei gwneud hi yn rhy fechan iddo fo, ac am hynny mi ddigiodd yntau yn erwin, ac yn i gyn- ddaredd, mi roes y 6iwt i Dafydd. Roedd hi yn ffitio Dafydd i'r dim, ac yn siwt mor dda fel y bu Dafydd yn ei gwisgo heb ei newid hi am dipyn. "Un diwrnod, roedd Dafydd wedi mynd ar ryw neges i'r Plas Coch yn y siwt honno. Roedd yr hen Sgweier, er mwyn gwneyd i fyny am y golled a wnaeth y teiliwr iddo, yn dal i wisgo rhyw hen siwt Jwytach nag arfer, a phan welodd o Dafydd yn edrych yn gymaint o wr bonheddig yn y siwt a ddifethodd y teiliwr iddo fo, mi aeth i deimlo yn o gas. Roedd yr hen Sgweier yn eefyll ar y lawnt o flaen y ty ac yn edrych ar Dafydd yn mynd i ffwrdd yn ara deg. Gyda hynny, dyma ryw gerddedwr at y Sgweier i ofn cardod. Dacw io'r gwr bonheddig, cerdd ato fo i ofyn ebe'r hen Sgweier, gan estyn ei fys at Dafydd. Credodd y cerddedwr ef yn y fan, fel y buasai unrhyw un yn gwneud, gan ma-i'r wisg, naw tro o bob deg. yw'r unig wahaniaeth rhwng gwr bonheddig a dyn cyffredin. Aeth v tramp at Dafydd a, dechreuodd ddyweyd ei stori wrtho. "Dowch hefo fi," ebe Dafydd, ac aeth a'r eerddedwr ar ei union tua chegin Plas Coch. Cinio iawn a, chwart o gwrw i'r dyn yma, wrth orchymyn y gwr bonheddig,' ebe fe, a banner coron iddo yn i boced wrth fyrhd i ffwrdd, Feddyiiodd y morwynion ddim nad aHai y Sgweier fod wedi gofyn i Dafydd ddwad a'r tramp yno am darned. Felly, rhoisant ginio iawn iddo, a chwart o gwrw. Doedd yr hen Sgweier ddim wedi meddwl i ble yr oedd Dafydd wedi mynd a'r tramp, ond pan oedd y cerddedwr yn gorffen ei ginio ac yn Ibarod i fynd ymaith ond cael yr hanner coron, dyma'r hen Sgweier i fewn i'r gegin. Gwelodd yr es- tron yno. a dechreuodd dyngu a. rhegi a gofyn i'r morwynion pwy, a berodd iddynt roi cinio iddo. Dywedasant hwythau mai Dafydd, a'i fod wedi deyd eu bod i wneud wrth orchymyn y gwr bonheddig. a'u bod i roi banner coron iddo yn ei boced cyn iddo fyn'd ymaitb- Rhegodd yr hen Sgweier yn enbyd yn 101 ei arfer, a bu raid i'r tramp fodloni ar y cinio a'r cwrw a myrtd ymaith heb yr hanner coron. Cyn v nos. yr oedd yr hen Sgweier wedi cael hyd i Dafydd. i Hwda, y lleban,' ebe fo, pwy ddeydodd wa-that ti am fynd a'r tramp hwnnw i'r'gegin i gael cinio ac i gael banner coron ar fy nghost 1?' Wel, eyr,' ebe Dafydd, 'clywais chi yn deyd wrtho fo mai fi oedd y gwr bonheddig, ac am iddo ddwad ata i. Wrth reswm, fydd- wch chi byth yn deyd celwydd, a chan mod i yn wr bonheddig, rydw i yn leicio ymddwyn fel gwr bonheddig at y tlodion Dos i -1 ebe'r Sgweier, gan geisio rhoi cic i Dafydd, end yr oedd Dafydd yn ddigon pell cyn pen eiliad. Bu rhaid i Dafydd gadw yn glir o'r Plae Coch am gryn amser wedi hynny, ond o'r diweddo,-dae,t:h,yr hen Sgweier dipyn ato ei hun, a meddyliodd y buasai yn hoffi talu'r pwyth i Dafydd am ei gast. Bu yn hir yn ceisio dyleicio sut i wneud. hynny, ond yn methu a tharo ar gynllun wrth ei fodd o gwbl i ddn'r pwyth yn iav.n. Gwydd- ai yn dda mai wrth wneud rhyw fan negese a swyddi y byddai Dafydd yn ennill tipyn o geiniog, a phenderfynodd ddial arno yn y ffordd honno cyn gynted ag y caffai gyfle. Un diwrnod y:r oedd y Sgweier wedi bod ar daith yn rhywle ar gefn ei igeffyl, ac yr oedd yn dyfod adref drwy'r pentre. Daeth at dafarn y Llew Coch, a gwelodd Dafydd yn disgwyl am swyddau fel arfer. MalTchogoOdd y Sgweier at y dafarn a disgynnodd. Dafydd,' ebe fe, wnei di ddal pen y ngheffyl 1?' Gwnaf, syr,' ebe Dafydd yn bariod iawn, a'i law wrth ei gap. j "Aeth y gweier i'r ty. Yno, yr jotedd rhywrai a adwaenai, a bu yno am gryn deirawr yn ysgwrsio ac yn yfed tipyn, ar gost y lleill yn benaf. C'r diwedd, meddyliodd ei fod wedi cadw Dafydd yn ddigon hir i ddal pen ei geffyl yn y gwres oddi allan, ac am hyn- ny gadawodd y cwmni yn y dafarn gan ddy- weyd fod arno eisiau myned adref at ryw fusnes o bwys. Ei fwriad oedd dial ar Dafydd am ei gast drwy beidio rhoi cymaint a dime iddo am ddal pen ei geffyl am deirawr o amser. Gwyddai y byddai Dafydd yn ddig iawn am hynny. Hyd yn oed os cae ddime bydtdai Dafydd yn lied fodlon ond nid oedd dim yn ei gythruddo gymaint a gorfod bod heb ddim ar ol bod wrthi yn gwnieud Thywbeth, waeth pa mor dtj. bwys a fvddai, heb son am fod am ddarn di- wrnod wrthi heb gael dim yn y byd am ei b "r>. Aeth y Sgweier allan, a dyna Me'r oedd Dafydd yn dal pen y ceffyl, a golwg luddedig a sych- edig anghyffredin arno, canys yr oedd hi yn wres mawr. Aeth y Sgweier at ochr lei geffyl, dododd i droed yn yr wrthafl a neidiodd i'r cyfrwy. Diolch iti, Dafydd ebe fe, a marchog- odd ymaith. a gwen foddhaus ar i wyneb, fel pe buase fo wedi ei blesio yn fawr. "Yr oedd Dafydd wedi ei syfrdanu ac yn edrych yn hurt rvfieddol, ond cyn fod y gweier wedi mynd chwellath yn ei flaen. gweiddodd Dafydd ar ei ol 'Lie ca i wario fo, syr?' Lie mynni di! ebe'r Sgweiier, ac ymaith arr ef gan chwerthin yn ei lewis am ben Daf- ydd, a mwvnhau ei ddialedd yn fawr. "Aeth Dafydd i fewn i'r dafarn yn araf, ac ordrodd ginio iawn a. photel o win i'w ganlyn. Bwytaodd yn hamddenol ac yn helaeth, ac yfodd y gwin gyda hyfrydwch mawr, mi elli feddwl. j A'r tro nesaf y dafeth y Sgweier i'r Llew Coch. yr oedd bil 0 saith a. chwech yn ei aros am ginio Dafydd Wirion Gall." j

R'n,en y tafod yw y man mwyaf tennladwy ^epsitive— c't cornh dvnol daw blaena-u r bysedd yn nesaf, ac yn drydedd croen y gwef- us. G wneuthnrwyr nodwyddan yw y rhni a adored i'r o nnrhvw grefft: j ^wneuthurwvr -1 vn nesai. a ht-ho- granh^rs ar (11 hyny. Mwnwvr a charcoal huTner-s— a ddioddpfant 1cm f oddiwrth y clefyd hwn, ac yn nesaf atynt daw j cigvddion. WATT A BTT. "IVnit. $0l"Ytjp." 'av? rlic b:0' man to the small bov straining sfter manliness, "nw must- Plt pome more -padding before you can do that." C I And don't von see that all the time 'lie men j is paying an m^K?ci o.-vnnVtient 4-o "he ( J rant? For the ef er ill. the most j nutritive igredient in onke. nud'H^" hree-'i. one single pound of currants containing us « much nutriment as three pound of lean beef.

=:=oc_=o=:o=o ,>;) ¡' i f VINOLIA 0 d i I | f! n I j I I I I I r> |V | ° ] The Beawty Doctor | 0 o ] is expensive* Vinolia Scao ] 1 R 1 is not* It will serve your | 0 f I 1 purpose, suit your pocicet, j 8 preserve your complexion. j L A Wv rot rm rm rr>T rm tot tot ^=2/ LET T E R PRE SSP R I N TJHN-G GOOD and CHEAP at the "HERALD" OFFICE, CARNARVON. AEGRAPHU BA A R HAD YN SWYDDPA'R 66 HERALD," CAERNARFON !n Birch 1:16, polished Ktiy One Chair. Solid B !c«lcur. in Oak 16/d. Wnlnat 2 — 9* <>«k tbroufhoui («• 8 I. i I I S £ HD FOR OUR SPECIAL 1 [m. OaJc beat possible fisiw- Bft & t0 r4«Vc ftriUitUtftel** I. CREDIT TERMS 'rS.ZT-,„ M 'ALl 600DS-* r* j 'i ♦

Anfonwyd i bod cyfeiriad i chwilio am y gwr ieuanc. Nid oedd aeb yn poeni am yr eneth, wrth gwrs. Ond a dywedyd y gwir, yr oedd Elin Williams yn teimlo yn brudd wrth feddwl am dani hithau hefyd. Ni chafwyd gair o hanej y gwr ieuanc. Yr oedd rhai wedi gweled cerbyd yn gyrru'n wyllt o'r pentref at y Stesion, ond pan aed i holi John Jones, perchennog y cerbyd, y cwbl a gaed ganddo oedd IQaJ cyfaill iddo oedd mewn brys am ddal ¥ tren. Aeth wythnoeau heibio, ac o'r diwedd, cy- hoeddwyd yn y papur lleol fod mab Plas Du wedi priodi. Rhoed hanes y briodas yn llawn, a mynegid mai merch i fasnachwr maw-, a ilwyddiannus o oedd y briodasferch. Yr oedd teulu'r gwr ieuanc yn y briodas i gyd, ebe'r hanes, a phawb yn hapus a llawen iawn ar achlyjsur mor ddyddo-rol a phriodas dau oedd yn caru eu gilydd er pan oeddynt yn blant. Yn mhen peth amser, daeth y par ieuanc i'r Plas Du am dro, ac ar ol cinio yr oedd Jane Parri. Ann Jones, ac Elin Williams yn eiarad a'u gilydd yn y gegin. "le," ebe Jane Parri, "mi edrychis yn graff arm hI. Y forwyn newydd gynt ydi hi." Yr ydw inne yn siwr hefyd," ebe Ann Jones, er yr holl wahaniaeth yn y dillad." ""Wel, chware teg iddi hi," ebe Elin Wil- liams, "mae hi yn eitha gwraig iddo fo, beth bynnag, ac mae'n rhaid i fod o yn meddjjrl cryn dipyn ohonni hi hefyd