Welsh Newspapers
Search 15 million Welsh newspaper articles
2 articles on this Page
Hide Articles List
2 articles on this Page
Am Gymry Llundain.
News
Cite
Share
Am Gymry Llundain. GWVL DEWI.Er mwyn bod yn genedlaethol, ai ni ddylid dathlu yr wyl hon eleni trwy gynhal cyfarfodydd Diwygiadol ? CVMRU FVDDION.-Dyma gyfle i'r Cymru Fyddion ddod o fewn terfynau Cymreigdod am unwaith yn eu hoes trwy osod o'r neilldu y cinio mawr, a throi i fod yn arweinwyr ysbrydol am unwaith yn eu hanes. Y GWAHANFUR ENWADOL.—Pe ceid cyfres o gyfarfodydd o'r un nodwedd ag a geir yn y Deheudir, a phresenoldeb Mr. Evan Roberts fel math o arweinydd, hwyrach y gellid uno y ddwy oedfa grefyddol-yr Eglwyswyr yn St. Paul a'r Ymneillduwyr yn y City Temple-a chynhal un cynulliad mawreddog yn yr Albert Hall neu rhyw neuadd enfawr arall. AGOR Y SENEDD.—Ai nid doeth fyddai i ddeng mil o Gymry ymgynull yn Westminster Hall a chynhal cwrdd gweddi yno ar ran yr Aelodau Seneddol ? Mae cynulliadau hanes- yddol a rhyfedd wedi bod yn y neuadd honno o dro i dro yn hanes Lloegr, ond yn sicr bydd cael naws o'r Diwygiad yno yn beth a gai sylw haneswyr ar ol hyn. ONID DIOLCH DDYLEM ?—Tueddiad rhai o honom, feallai, fyddai myned yno i gynal cyfarfod o ddiolchgarwch, oherwydd mae cysylltiad agosach cydrhwng y Weinyddiaeth bresenol a'r Diwygiad yng Nghymru nag a addefir yn gyffredin. Mae ei hymgais i ormesu cydwybod cenedl wedi deffroi mwy o'r gyd- wybod honno nag a freuddwydiodd yr un arweinydd crefyddol erioed. DECHREU'R FLWYDDYN.—Cyfarfodydd gweddi yw'r hanes yn nglyn a'r holl eglwysi Cymreig ar ddechreu y flwyddyn hon, ac nid cynulliadau ffurfiol a difudd fuont hefyd. Ar hyd yr wythnos gyntaf caed amlygiad dirgel fod llu mawr o'r dinasyddion wedi bod o dan y dylan- wadau nerthol yn Nghymru, ac roedd y torfeydd a gaed yn nghyd yn brawf fod yma adfywiad yn dechreu yn ein plith fel crefyddwyr. Cymaint oedd y dwysder yn rhai o'r eglwysi fel y parheir y cyrddau am yr wythnos biesenol eto. DYLANWAD CYFFREDINOL.—Nid peth lleol na chyfyngedig yw'r ysbryd newydd hwn hefyd. Yr un yw'r hanes am y brwdfrydedd yn Clapham Junction, Walham Green, Willesden, a Falmouth Road, ac yn y lie olaf ychwanegwyd nifer mawr at aelodaeth yr eglwys ar ddechreu'r flwyddyn. Mae'r gwragedd a'r merched ieuainc wedi dechreu yn y gwaith daionus, a hwynthwy mewn amryw fanau sydd bron yn gyfangwbl yn gyfrifol am waith cyhoeddus y cyrddau bendith- fawr hyn. CYFARFODYDD.—Bydd dau gynulliad pwysig yn ein mysg yr wythnos ddyfodol. Nos Fercher cynhelir yr ornest ganu am y gadair freichiau yn Nghapel Mile End, a thrannoeth rhoddir y cwrdd te a'r cyngherdd mawr yn Nghapel Jewin. Addawa yr hen Gymro hynaws, Syr John Puleston, lywyddu yn yr olaf, a cheir y pleser o glywed rhai o gantorion blaenaf ein cenedl yn canu yno hefyd. Dylai y rhai hyn atdynu llu o'n cydwladwyr, oherwydd a elw'r ddau gwrdd at achosion crefyddol. YR ESGOB A'I DYLODI.—Mae Esgob Llundain newydd ddangos i'r byd y fath galedi sydd arno am mai dim ond deng mil o bunnau yw ei gyflog. Pan yn ficer tylawd yn yr East End yr oedd yn barhaus yn curo ar y gwyr mawr oedd yn mwynhau o frasder yr Eglwys, ac tyn cyhoeddi y gallai yr Esgob y pryd hwnnw gyfranu llawer iawn o'r cyflog anrhydeddus a gai tuag at achosion tylawd yn y rhanau iselaf o'r ddinas, ond cyn gorphen beirniadu bron wele efe ei hun yn cael ei ddyrchafu i gadair yr un gwr. NEWID SAFLE, NEWID BARN.—Er lliniaru tipyn ar ei gydwybod, wele efe yn cyhoeddi i'r byd fod y cyflog yn anghristionogol o brin. Mae'r deng mil yn diflanu fel gwynt y boreu mewn gwahanol daliadau yn nglyn a'r urdd Esgobol, ac nis gwel pa fodd y mae'n bosibl iddo gwtogi dim ar ei dreuliau na rhoddi yr un ffyrling ychwanegol at gynorthwy y curadiaid tylawd neu'r ficeriaid sydd yn gorfod cael dau pen y llinyn yn nghyd ar gant a haner neu. ddaucant y flwyddyn Druan o honno. Ei LYFRAU.—O'r deng mil punau y mae'n abl i fforddio rhyw £33 tuag at lyfrau a phapurau am flwyddyn. Pan gofiwn fod pregethwr cyffredin neu offeiriad gwledig yn gorfod gwario yn agos i gymaint arall a hyn er cyfoethogi eu llyfrgelloedd, y mae'n amlwg fod y gwr da yn hunanymwadol dros ben yn yr ystyr feddyliol. Cyst ei feirch a'i gerbydau a'i giniawau iddo gannoedd yn y flwyddyn, ond hawddach yw cwtogi maeth j'r meddwl na lleihau dim ar y wedd rodresgar nac ar y moethau sy'n weddus i gylla esgob. Buasai yn well iddo adael y byd mewn anwybodaeth o'r dull y gwaria ei arian POBL ANTURIAETHus.-Ar wahan i'r adfywiad crefyddol yn y lie, y mae cryn fywiogrwydd a mynd yn adranau ereill o'r gwaith yn nglyn ag eglwys y Methodistiaid yn Falmouth Road ar hyn o bryd. Y maent eisoes wedi llwyddo i gael swm sylweddol oddiwrth Carnegie, yr arch- filiwnydd, tuag at gronfa'r organ, ac yn awr wele y maent wedi sicrhau gwasanaeth gwyr y Daily Mail tuag at wneyd yr Eisteddfod yn yr Albert Hall yn un lwyddianus. Ar ol hyn, pwy feiddia ddweyd nad y crefyddwyr goreu yw'r masnach- wyr goreu hefyd. Dyma beth yw gwneyd y goreu o'r ddau fyd. BEIRNIADU CARNEGIE.—Tra yn son am Mr. Carnegie, nis gallwn lai na chrybwyll am yr ymosodiadau beiddgar a wneir arno yn y papurau Amerig y dyddiau hyn gan yr awdures benboeth, Marie Corelli. Mae llawer i ddweyd dros syniadau Marie, ac nid doeth i ni redeg i'r eithafion i gredu mai sant yw pob gwr a gyfrana yn helaeth o'i gyfoeth. Mwy pwysig o lawer yw'r dull a gymerir i ennill y golud yn hytrach na'r cynlluniau a ddefnyddir i'w gwario ar ddiwedd oes. MADAME BELLE COLE. Dydd Llun diweddaf claddwyd y gantores enwog hon yn nghladdfa gyhoeddus Putney Vale. Cymerwyd hi yn glaf pan ar ymweliad a Chymru beth amser yn ol, a daeth yn ol i'r ddinas i ddioddef cystudd caled cyn ei marw. Genedigol o'r America oedd Madame Belle Cole, a chyfrifid hi yn un o gantoresau mwyaf poblogaidd y dyddiau hyn. Yr oedd iddi air da gan bawb, a chymerai lawer o ddyddordeb mewn pob math o achosion dyn- garol. Yr oedd yn 60 mlwydd oed. GWLEDD I BLANT.—Nos Sadwrn diweddaf rhoddwyd y wledd flynyddol i blant Ysgol Sul y Tabernacl. Mae hon yn wyl arbenig yn
Notes of the Week.
News
Cite
Share
cease hostilities. Such a move, if the terms be moderate, as it is thought they will be, would gain for her the goodwill of the rest of the world, and might draw away from Russia what European sympathy is now given to her. No Compromise.—Whether the teachers have succeeded in bringing about a truce with regard to the Education controversy in Wales or not, it is evident that the parties are not yet ripe for a working compromise. Mr. Issard Davies, an ex-clergyman, and one of the most prominent Churchmen in North Wales, has placed on the notice-book of the Carnarvonshire County Council a scheme which he thinks ought to solve the difficulty. That scheme has been brought before the leaders of the parties outside that Council, and has met with only very scant courtesy. Bishops and Nonconformist ministers, leading Conservatives like Lord Kenyon and Mr. P. P. Pennant, and leading Liberals like Mr. Humphreys-Owen, M.P., agree to condemn it. It is said that Mr. Lloyd-George and his followers in the Council are disposed to regard it with favour. But the feeling of the rank and file on that side has shown itself more than once lately to be more resolute than that of the leaders. Had the leaders not taken up the attitude they have taken in the matter the nation would have discarded them entirely. If the people of Wales at any time could have been led anywhere by a silvery-mouthed talker, as their detractors maintain, they cannot be so led now. The Licensing Act.—The Courts of Quarter Sessions all over the country are busy making arrangements to administer the new Licensing Act which came into force on the first of January. Committees have to be appointed, and rules of procedure drawn up. All this gives the Sessions more work than they have had to do since 1888, when the Local Govern- ment Act robbed them of so many of their functions. Most of them have decided to make a call for the maximum rate allowed under the Act, which seems to indicate that they either mean to reduce the number of public houses very considerably, or else to pay very high com- pensation whenever they do annul a license. It is almost certain that there will be frictions abundant, and that the services of the Higher Courts will be called in to decide many intricate points of law. It will be very interesting to watch the process, and though, as admitted by everybody except the framer thereof, the Act was passed to satisfy the "trade," yet let not any one be surprised if it turn out to be a blessing in disguise to the cause of temperance and morals. Stalybridge.—The result of the Stalybridge election on Saturday came as a surprise to everybody. A constituency that had been con- sistently Conservative and Unionist since 1885, returned a Radical with a majority of nearly a thousand votes. It was a nasty blow to the Government, coming after the many reverses of last year. There can be no doubt that the fiscal policy of Mr. Chamberlain is responsible for this. It is a remarkable fact that the Government has not won a single seat since that policy was enunciated, whilst it has lost ten. Of course, it is possible to rely too much on bye-elections, but should the Unionists lose seats in the same pro- portion in the General Election they will find themselves in a minority of more than 200. Had the Opposition leader or leaders of real strength of character and purpose such an incredible state of things might happen. But unfortunately for the country one Front Bench is as weak as the other. Louis Michel.-The death of Louis Michel has removed from France one of the wildest spirits that ever blessed that home of revolu- tionists. She started life as a school teacher, but broke out early as an extreme republican, and was one of the band that roused the French nation against the iniquities of the Second Empire. Sedan and the capture of Napoleon the Third by the Germans gave her the oppor- tunity to come to the front. She was in Paris at the time, and was one of the leaders of the people in the days of the Commune, wearing a man's uniform and shouldering a musket. After that followed a period of transportation to New Caledonia. When the general amnesty was proclaimed in 1880, she returned to Paris, a republican no longer, but a sworn socialist and anarchist. Though imprisoned, exiled, locked up as a lunatic, nothing daunted she held up the red banner of revolution to the very end. And though aristocratic blood coursed in her veins, Louis Michel had none of the desire for ease and luxury which is so prominent a trait in the French aristocracy. She lived in poverty, spending but little on either food or clothes, and giving away to the poor nearly all she had. In other days and countries she might have became a Catholic saint.